Το Μόναχο

Το Μόναχο είναι η τρίτη σε μέγεθος πόλη της Γερμανίας (μετά το Βερολίνο και το Αμβούργο) με 1.350.000 κατοίκους (μιλάμε καθαρά για το δήμο μιας και αν πάρουμε υπόψη και τα περίχωρα τα πράγματα αλλάζουν σημαντικά). Βρίσκεται σε ένα τεράστιο υψίπεδο των Άλπεων, σε υψόμετρο 520 μέτρα. Είναι πανέμορφη πόλη (μια απογευματινή άποψή της με ελαφρό χιόνι και χριστουγεννιάτικα μαγαζάκια έγινε η επικεφαλίδα μου) με πολλά πάρκα, πολλά ανάκτορα (όπως το πανέμορφο Nympheburg, για το οποίο θα υπάρξει ειδική ενότητα με πολλές φωτογραφίες) και πολλά μουσεία. Εδώ βρίσκεται π.χ. το Deutsches Museum, το μεγαλύτερο μουσείο τεχνολογίας του κόσμου.

Διαρρέεται από τον Ίζαρ, έναν από τους μεγάλους παραπόταμους του Δούναβη (ο οποίος περνάει λίγο πιο βόρεια). Έχει πολλές λίμνες (μέσα και γύρω από την πόλη) άλλες φυσικές κι άλλες τεχνητές. Τη βρίσκω πανέμορφη πόλη, μια πόλη στην οποία δεν βαριέσαι να κάνεις βόλτες πέρα δώθε – τουλάχιστον εγώ, μετά από 4 – 5 μήνες που βρίσκομαι εδώ, δεν λέω να βαρεθώ. Ακόμα βρίσκω κάτι καινούριο(!) να δω. Χώρια ότι σε απόσταση βολής με το τρένο υπάρχουν άλλες πόλεις – κουκλιά (Νυρεμβέργη, Ζάλτσμπουργκ και πάει λέγοντας).

Κέντρο της πόλης η Μαρίενπλατς με το επιβλητικό δημαρχείο και κοντά της τα υπόλοιπα από τις οχυρώσεις του αρχικού πυρήνα του Μονάχου και τα παμπάλαια κτίρια που διατηρούν αναλλοίωτες τις αρχικές τους προσόψεις, εύκολα σε μεταφέρουν σε μια άλλη εποχή ενώ δίπλα είναι η Φράουενκίρχε (η εκκλησία της Παναγίας) της οποίας οι τρούλοι από τα καμπαναριά της είναι σήμα κατατεθέν της πόλης.

Ο (σιδηροδρομικός) σταθμός του Μονάχου είναι από τους μεγαλύτερους της Γερμανίας (για παραπάνω δεν ξέρω). Τραγουδισμένος και στα Ελληνικά από τον Διονυσίου, ήταν η βασική πύλη εισόδου των Ελλήνων μεταναστών της δεκαετίας του 60. Έτσι υπάρχει εδώ μεγάλη Ελληνική κοινότητα (άσχετα αν εγώ δεν έχω έρθει σε επαφή μαζί της ακόμα). Χαρακτηριστικά υπάρχουν εδώ 4 δημοτικά σχολεία (+1 στο Νταχάου, δίπλα), 2 ελληνικά γυμνάσια και 2 λύκεια με σημαντικό αριθμό μαθητών.

Ηλιοβασίλεμα τραβηγμένο από το μπαλκόνι. Η στέγη μπροστά είναι της (καθολικής, φυσικά) εκκλησίας του Ολυμπιακού Χωριού που λειτουργεί κανονικά, αλλά ευτυχώς δεν έχει καμπάνες να βαράνε!

Μια αντιπροσωπευτική συλλογή από πράγματα του Μονάχου: Μπίρες, μπρέτσελ, άσπρα λουκάνικα που σερβίρονται βραστά μέσα στο νερό τους, ραπάνια άσπρα και κόκκινα μέσα σε καλαθάκι με πετσετάκι με τα χρώματα της Βαυαρέζικης σημαίας. Λείπει η μπισκοτοκαρδιά του Oktoberfest.