Τελικός

Σήμερα ήταν μια ιδιαίτερη μέρα για το Μόναχο. Στο γήπεδο της Μπάγιερν, το γνωστό Αλιάντς Αρένα, η ίδια η Μπάγιερν (FC Bayern) διεκδίκησε το κύπελλο πρωταθλητριών Ευρώπης, Τσάμπιονς Λιγκ το λένε τώρα, αλλά ατύχησε. Αφού έληξε ισόπαλος ο αγώνας και η παράταση, κι ενώ ξεκίνησε καλά στα πέναλτι, έχασε τα δύο τελευταία κι έτσι είναι η Τσέλσι αυτή που σηκώνει το κύπελλο τώρα, για να επαληθευτούν και τα στατιστικά του Κώστα που έλεγε πως όταν η μια ομάδα του τελικού τύχει να παίζει σε τέτοιο τελικό στην έδρα της, σπάνια είναι και η νικήτρια. Η κατάρα της γηπεδούχου δηλαδή. Κι ενώ η Άμπενττσάιτουνγκ έλεγε ένα ποτήρι μπίρα για σας (στα αγγλικά, δηλ. για τους Εγγλέζους) και το κύπελλο για μας (στα γερμανικά βεβαίως), τελικά μείναν οι μπίρες στους Βαυαρούς.

Καλό Μήνα

Να ευχηθώ καλό μήνα. Πέρασε η ώρα, να προλάβω να το κάνω την Πρωτομαγιά, πριν αλλάξει η μέρα (εδώ στη Γερμανία, στην Ελλάδα ήδη άλλαξε). Σήμερα είχαμε βγει για ψήσιμο σε μια από τις λίμνες του Μονάχου (τη Φαζανερίζεε). Πριν λίγο γυρίσαμε.

Στις Άλπεις, Μπάγιεριστσελ

Στα χωριά των Άλπεων που πήγαμε επισκεφθήκαμε πρώτο το Μπάγιεριστσελ (Bayrischzell). Μπορείς να πας εκεί με τα τρένα της ΒΟΒ. Βέβαια υπάρχει και η δυνατότητα να πας με το αυτοκίνητο, αλλά δεν είναι το φόρτε μου. Αφού έχω τη δυνατότητα να μετακινηθώ με τα μέσα αποτελεσματικά και φθηνά (4 άτομα ήμασταν, 29€ όλη τη μέρα, όπου να πας, εδώ μόνο μέσα στο Μόναχο να κυκλοφορήσουν, το 10ρικο το θέλουν), γιατί να ταλαιπωρούμαι; Μα έχεις "αυτονομία" λένε οι εξ Ελλάδος φίλοι. Και αντιτάσσω πως αυτή την αυτονομία την πληρώνω με το να μην πρέπει να πιω (κι όχι γιατί θα με γράψουνε), με το να έχω την προσοχή μου συνέχεια στο δρόμο, με το να σκέφτομαι πού θα το παρκάρω. Και το συγκεκριμένο τρένο ξεκινάει από το Μόναχο και πάει σε τρεις διαφορετικούς προορισμούς. Αποτελείται από τρία τμήματα που το καθένα πάει και σε άλλο χωριό. Πάνε όλα μαζί μέχρι ένα σημείο και σταδιακά μοιράζονται! Αλλά πλατειάζω, ας μιλήσω για το χωριό.

Στις Άλπεις, Τέγκερνζέε

Για τις Άλπεις έχω ξαναγράψει. Και μάλιστα, απ' ό,τι βλέπω τώρα, είχα βάλει ένα κατεβατό φωτογραφίες τότε. Τα χωριά των Άλπεων είναι πανέμορφα. Και το χιόνι τα κάνει ακόμα πιο όμορφα. Σήμερα θα βάλω φωτογραφίες από την Τέγκερνζέε (Tegernsee). Ένα μικρό σχετικά χωριό με λιγότερους από τέσσερις χιλιάδες κατοίκους. Βρίσκεται στη νότια άκρη της ομώνυμης λίμνης. Το είχα επισκεφθεί καλοκαίρι, ευκαιρία να το δω και χειμώνα.

Άνοιξη και στο Μόναχο

Έγραφα προχτές για τη λιακάδα στην Αθήνα, άσχετα αν όταν το δημοσίευσα ο καιρός είχε αλλάξει, είχε χιονίσει κι είχε αρχίσει πάλι η βελτίωση κι όλ' αυτά πριν περάσει μια βδομάδα. Σήμερα, βάζω αντίστοιχες μέρες από το Μόναχο, μη πει κανείς πως είμαστε μόνιμα γκρινιάρηδες. Βέβαια, για να τηρούνται οι ισορροπίες, τώρα που δημοσιεύεται αυτή η ανάρτηση, η θερμοκρασία κατέβηκε, χιόνι έπεσε (έστω κι αν δεν το έστρωσε) και τώρα το θερμόμετρο έχει αρχίσει να σκαρφαλώνει και πάλι. Αλλά αυτά είναι τα χαρακτηριστικά της άνοιξης.

Στο Μόναχο

Για άλλη μια φορά μερικές σκόρπιες φωτογραφίες από την κυριακάτικη βόλτα μου στο Μόναχο. Η αρχή από την Μαρίενπλατς Με το δημαρχείο στα δεξιά (να επαναλάβω πως όταν κάτι έχει καμπαναριό αυτό δεν σημαίνει πως είναι εκκλησία) και τους πύργους της Φράουνεκίρχε, της (καθολικής) μητρόπολης του Μονάχου. Ανάμεσά τους το άγαλμα που δίνει το όνομα στην πλατεία!

Νυρεμβέργη - η Χριστουγεννιάτικη Αγορά

Όπως έγραφα την περασμένη βδομάδα, αυτή η εποχή είναι εποχή με τις χριστουγεννιάτικες αγορές. Στο Μόναχο έχουν στηθεί πεντέξι και μιας και είναι η τελευταία χρονιά που τις βλέπω, τις έχω επισκεφτεί όλες. Αλλά οι μεγάλες και φημισμένες αγορές της περιοχής είναι του Σάλτσμπουργκ και της Νυρεμβέργης. Στο Σάλτσμπουργκ είχα πάει πέρυσι μιας και είναι ανοιχτή και τη μέρα τα Χριστούγεννα και την επόμενη σε αντίθεση με της Βαυαρίας που κλείνουν από 22 - 24 το μεσημέρι. Φέτος έλεγα να πήγαινα στη Νυρεμβέργη κι η τύχη το έφερε και πήγα δυο φορές: μια με την οικογένεια και μια με το σχολείο! Η αγορά της Νυρεμβέργης καταλαμβάνει μεν την κεντρική πλατεία (αν μπορώ να την πω έτσι) αλλά επεκτείνεται και αρκετά σ' όλη τη διαδρομή απ' το σταθμό μέχρι την κυρίως αγορά αλλά και σε πολλά στενά ένα γύρω.

Συγχώνευση Λυκείων

Το παρακάτω σχόλιο δημοσιεύτηκε σήμερα στον Ισοκράτη. Το δικτυακό τόπο για την "Παιδεία των ομογενών και τη διαπολιτισμική εκπαίδευση". Που όμως για να το διαβάσει κάποιος πρέπει να είναι γραμμένος σ' αυτόν κι έτσι το αναδημοσιεύω κι εδώ. Η είδηση είναι πως στο Μόναχο συγχωνεύτηκαν τα δυο Λύκεια που υπήρχαν μέχρι ΧΘΕΣ. Και μπορεί συγχωνεύσεις να έγιναν πολλές το καλοκαίρι στην Ελλάδα αλλά εδώ έχουμε δυο διαφορές: Μία τη χρονική στιγμή που αυτή εφαρμόζεται στα μέσα της χρονιά και δεύτερη το μέγεθος τόσο των σχολείων καθαυτών αλλά και των τμημάτων απ' τα οποία αποτελούνται

Μόναχο

3ο Άντβεντ σήμερα, με μια όμορφη φωτογραφία που δείχνει το σταθμό του Μονάχου σε όλη του την μεγαλοπρέπεια. Στο σκεπαστό (εκεί που φαίνεται ανάποδα η διαφήμιση της Gruding) είναι το κυρίως μέρος, όπου σταματούν τα τρένα των μακρινών αποστάσεων (αλλά όχι μόνο) ενώ στα πλάγια είναι κάποια τοπικά. Με λίγο χιόνι στις γραμμές και στο βάθος οι πύργοι της Φράουενκίρχε και του Δημαρχείου. Από μια έκδοση του οργανισμού αστικών συγκοινωνιών (MVV).

Βόλτα στο Μόναχο

Ένα μεσημέρι, πριν κάμποσο καιρό, κάναμε μια βόλτα στο κέντρο. Περιμέναμε πως θα ήταν μια απ' τις πολλές και τις συνηθισμένες, αλλά τελικά εξελίχτηκε πολύ όμορφα, παρ' όλο που ήταν μικρής διάρκειας! Ξεκινήσαμε απ' τη Μαρίενπλατς. Στο παλιό δημαρχείο τα έργα καθαρισμού και αποκατάστασης έχουν σχεδόν τελειώσει. Οι σκαλωσιές έχουν μαζευτεί και οι λινάτσες που το κάλυπταν έχουν φύγει κι έτσι τώρα γυαλίζει.

Άουγκσμπουργκ - Φούγκεραϊ

Μια ενδιαφέρουσα ιδέα είναι το Φούγκεραϊ (Fuggerei). Ένας απ' τους πρώτους Φούγκερ, Ιάκωβος το όνομα, "ο πλούσιος" το παρατσούκλι, ήταν αυτός που το έστησε στα 1521. Προφανώς το παρατσούκλι δεν του δόθηκε τυχαία. Η οικογένειά του ήταν απ' τους άρχοντες της περιοχής. Αυτός όμως αποφάσισε να κάνει κάτι για τους κατοίκους την πόλης που δεν ήταν πλούσιοι, αντίθετα είχαν ανάγκη: έφτιαξε το Φούγκεραϊ.

Άουγκσμπουργκ, Δημαρχείο

Το δημαρχείο του Άουγκσμπουργκ θεωρείται έργο τέχνης. Και πώς να μην είναι. Είναι έυκολο νομίζετε να αποδώσεις ένα τέτοιον όγκο έτσι που όταν τον βλέπει από μακρυά να φαίνεται ότι είναι επίπεδος; Ε, ο αρχιτέκτονας του δημαρχείου το κατάφερε, κι ας φτιάχτηκε πριν 400 χρόνια.

Άουγκσμπουργκ, Συνέχεια

Στο Άουγκσμπουργκ κάναμε κάμποση βόλτα. Ε, να μην το ξεπετάξουμε λοιπόν έτσι εύκολα. Σήμερα λοιπόν υπάρχει μια συνέχεια, που δεν τελειώνει εδώ. Έχουμε ακόμα να πούμε γι' αυτό. Κι αν τύχει και με την ευκαιρία του σχολείου μάθω κι άλλα, θα επανέλθω εν ευθέτω χρόνω.

Άουγκσμπουργκ

Το Άουγκσμπουργκ (Augsburg) όπως είναι το σημερινό όνομα της πόλης είναι η παλιά Αυγούστα. Και πού οφείλεται το όνομα αυτό; Σε τι άλλο απ' το ότι η πόλη ιδρύθηκε από τον Αύγουστο (ναι, τον Ρωμαίο αυτοκράτορα των χρόνων που γεννήθηκε ο Χριστός, αυτόν που έδωσε και το όνομά του στο μήνα). Πρόκειται δηλαδή για μια απ' τις παλιότερες γερμανικές πόλεις (ψάχνοντας είδα πως είναι η τρίτη παλιότερη με διαφορά ενός χρόνου από τις άλλες δύο)! Είναι πρωτεύουσα της διοικητικής περιοχής Σουηβία (Schwaben) της Βαυαρίας (η Σουηβία ανήκει κατά ένα μέρος στη Βαυαρία και κατά το υπόλοιπο στη Βάδη - Βυρτεμβέργη) Έχει πληθυσμό γύρω στις 260 χιλιάδες κατοίκους με μια σημαντική παρουσία ελληνικής κοινότητας. Βρίσκεται στη συμβολή των ποταμών Βέρταχ και Λεχ και πάνω στη Ρομαντική οδό.

Χίρσγκαρτεν, η Μπιραρία

Η μπιραρία στο Χίρσγκάρτεν είναι απ' τις παλιότερες της περιοχής, χρονολογείται από τα τέλη του 18ου αιώνα! Κι έχει ένα υπέροχο κήπο, ένα τεράστιο μπίαργκάρτεν εννοώ κι όχι το πάρκο. Η χωρητικότητά του φτάνει τα 8.000 άτομα(!) πράγμα που το κατατάσσει ως πρώτο σε μέγεθος στο Μόναχο και ίσως και στον κόσμο!

Χίρσγκαρτεν

Το Χίρσγκαρτεν (Hirschgarten) είναι ένα πάρκο δίπλα σχεδόν στο Νύμφενμπουργκ, δεν ξέρω αν κάποτε ήταν ενωμένα, που μάλλον δεν θα ήταν αφού λέει ότι σαν πάρκο έγινε το 1970. Χιρς στα Γερμανικά είναι τα ελάφια, άρα το πάρκο των ελαφιών, θα μπορούσε να αποδοθεί. μου είχε μιλήσει γι' αυτό ο Σταύρος κάποια στιγμή, όταν πέρυσι φτιάχτηκε ένας σταθμός του προαστιακού στην περιοχή. Αν και το πάρκο εξυπηρετούνταν μια χαρά από τον υπάρχοντα σταθμό στο Λάιμ κι ο καινούριος μάλλον για τους κατοίκους των πολυκατοικιών που χτίζονται εκεί πρέπει να έγινε (δηλ. για να μπορούν να πουλάνε καλύτερα οι κατασκευαστικές εταιρίες). Για το πάρκο αλλά και για το μπίαργκάρτεν που έχει. Κι όσο ήταν ακόμα καλός ο καιρός είπαμε να το επισκεφτούμε. Στην πρώτη φωτογραφία, μια κλεφτή ματιά από τα διπλανά κλάινεσγκάρτεν, τα κηπόσπιτα που υπάρχουν στην περιοχή.

Η Παρέλαση του Οκτόμπερφεστ

 Με βροχή και αρκετό κρύο έγινε την Κυριακή η μεγάλη παρέλαση "τοπικών ενδυμασιών και τυφεκιοφόρων", όπως λέγεται, του Οκτόμπερφεστ. Η κυρία της φωτογραφίας δεν ξέρω τι μέσον έχει ή τι δείχνει, πάντως ήταν και πέρυσι και φέτος, τόσο στην παρέλαση του Σαββάτου όσο και στης Κυριακής. Κρατώντας ομπρέλα με τα χρώματα της Βαυαρίας δεν έχανε το κέφι της.

Οκτόμπερφεστ 2011

Με δυο πετυχημένα χτυπήματα ο δήμαρχος του Μονάχου κάρφωσε την κάνουλα στο πρώτο βαρέλι κι αναφωνώντας "O'zapft is" άρχισε το 178ο Οκτόμπερφεστ, αυτό του 2011. Στις 12 η ώρα ακριβώς του Σαββάτου 17/9 ο δήμαρχος (πρέπει να) άνοιξε το βαρέλι κι έξι φωτοβολίδες ανέβηκαν στον ουρανό των λιβαδιών της Θηρεσίας σηματοδοτώντας την έναρξη της "μεγαλύτερης λαϊκής γιορτής του κόσμου" όπως διαφημίζουν το Οκτόμπερφεστ εδώ στο Μόναχο. Με το που ακούστηκε το πρώτο μπαμ ο κόσμος κατέβασε τα σκοινιά και μπήκε στο χώρο που μέχρι εκείνη την ώρα γινόταν η παρέλαση, τα παιχνίδια άρχισαν να δέχονται κόσμο, τα μαγαζάκια με τα φαγώσιμα άρχισαν να πουλάνε και επίσημα (αρκετά απ' αυτά είχαν ξεκινήσει αρκετά πριν) και η ροή της μπίρας ξεκίνησε για να καλύψει τις απαιτήσεις αυτών που συμμετείχαν στη γιορτή.

Ζωολογικό Πάρκο Μονάχου Συνέχεια

Στο θερμαινόμενο κλειστό χώρο με τα είδη των τροπικών περιοχών (λιοντάρια, πούμα κλπ) υπάρχει και η ανάλογη βλάστηση. Κι εδώ κυκλοφορούν νερά, αλλά είναι καλυμμένα με νούφαρα.

Ζωολογικό Πάρκο Μονάχου

Οι ελέφαντες πάντα εντυπωσιάζουν. Τις μέρες εκείνες είχαν και γεννητούρια, αλλά η μαμά με το μικρό ήταν στο σπίτι μέσα (ναι, όλο αυτό το τεράστιο συγκρότημα είναι το σπίτι τους) κι έτσι δεν καταφέραμε να τη δούμε!

Το Μόναχο, όπως κάθε γερμανική πόλη που σέβεται τον εαυτό της, διαθέτει το Ζωολογικό πάρκο του. Το έβλεπα από τότε που ήρθα μιας και η μια του είσοδος είναι σε μια απ' τις στάσεις του μετρό που περνάει κάτω απ' το σπίτι. Δεν έδινα ιδιαίτερη σημασία. Έλεγα να πάμε καμιά φορά να το δούμε, αλλά η πρότασή μου αυτή απορριπτόταν μετά πολλών επαίνων από τη Μαρία. Βλέπετε η εμπειρία μας ήταν είτε από κάποιους παλιότερους ζωολογικούς κήπους (συνήθως αυτό τον όρο χρησιμοποιούσαμε, δεν ξέρω πότε μπήκε το πάρκο στη ζωή μας) που ήταν μάλλον μικροί και με λίγα ζώα και ίσως σε κακές συνθήκες είτε από το Αττικό Ζωολογικό Πάρκο. Που είναι μεν αρκετά μεγάλο, το είχαμε επισκεφθεί πριν αρκετά χρόνια όταν τα παιδιά ήταν μικρά ακόμα, μάλλον λίγα χρόνια από τότε που είχε ανοίξει και δεν μας έκανε εντύπωση. Δεν μας τράβηξε ας πούμε να ξαναπάμε.