Νέο Συγκοινωνιακό Έτος

Και πέρυσι τέτοιες μέρες είχα γράψει ένα σημείωμα μ' αυτόν τον τίτλο. Αλλά τι να γίνει που το "έτος" έχει συγκεκριμένη διάρκεια και όταν τελειώνει το ένα αρχίζει το επόμενο! Τη Κυριακή λοιπόν, αρχίζει το νέο συγκοινωνιακό έτος για όλους τους συγκοινωνιακούς φορείς της Γερμανίας. Τρένα, λεωφορεία, μετρό, τραμ κλπ κάνουν τις αλλαγές που θέλουνε αυτήν την εποχή. Βέβαια, υπάρχουν κάποιες περιπτώσεις που κάποια έργα δεν έχουν τελειώσει ή κάποια άλλα αρχίζουν αργότερα κι έτσι γίνονται και τροποποιήσεις ενδιάμεσα. Αλλά κι αυτές μπαίνουν στο πρόγραμμα τώρα και τα πλάνα που βγαίνουν τις περιλαμβάνουν κι αυτές. Ας πούμε ολοκληρώθηκαν τα έργα για τετραπλή γραμμή ανάμεσα Μόναχο - Άουγκσμπουργκ. Έτσι, τα τρένα μπορούν να κινηθούν πιο γρήγορα. Αλλά λίγο έχει μπει αυτό σε εφαρμογή μέχρι τώρα. Από μεθαύριο όμως, όλα θ' αρχίσουν να φεύγουν από το Μόναχο 5 με 8 λεπτά αργότερα.  Όλα; Ε, όχι και όλα, τα μεγάλων αποστάσεων που θα χρησιμοποιούν τις γραμμές που δεν περνάνε κοντά από τις αποβάθρες!

(Ηλεκτρο)Φωτισμός Δρόμων

Πολλές φορές στην Ελλάδα παραπονιόμαστε για τον φωτισμό στους δρόμους. Τόσο στους αστικούς, αυτούς που είναι δηλαδή μέσα στις πόλεις και τα χωριά όσο και στους Αυτοκινητόδρομους. Στους πρώτους γιατί ο φωτισμός είναι περιορισμένος και δεν γίνεται η νύχτα μέρα ενώ για τους δεύτερους επικρατεί η άποψη πως θα έπρεπε να μπορούν τα αυτοκίνητα να κινούνται τη νύχτα χωρίς καθόλου φώτα ή έστω μόνο με τα φώτα θέσεως, όταν πρόκειται για τους μεγάλους δρόμους με τα διόδια ή έστω με κάποια φώτα όταν πρόκειται για μικρότερους δρόμους. Τι ισχύει όμως στας Ευρώπας για το θέμα αυτό; Ποια είναι η πρακτική που εφαρμόζεται;

Μέσα Μαζικής Μεταφορά

Ταξιδέψτε γρήγορα

Θα συνεχίσω σήμερα με μερικά απ' τα αριθμητικά στοιχεία που έμαθα το Σάββατο για τις μαζικές μεταφορές του Μονάχου. Για διακόσμηση θα έχει τις εικόνες που ετοίμασαν για τα 150 χρόνια τους από το σάιτ της εταιρίας. Η εταιρία λοιπόν, καλύπτει το Μόναχο και τα περίχωρα, δηλ μια πόλη με κάτι λιγότερο από 1,5 εκατομμύριο κατοίκους σε μια περιοχή 412 τετραγωνικών χιλιομέτρων. Απ' αυτά τα 3/4 (311 για την ακρίβεια) είναι η πόλη όπου μένει και η συντριπτική πλειονότητα των κατοίκων και το υπόλοιπο η γύρω περιοχή, αρκετά εκτεταμένη με 101 τ.χλμ. αλλά με λιγότερες από εκατό χιλιάδες κατοίκους. Κύριος μέτοχος είναι η εταιρία ηλεκτρικού του Μονάχου (σαν να λέμε η τοπική ΔΕΗ).

150 Χρόνια Μεταφορές

Στο προηγούμενο σημείωμα έγραφα πως το Σάββατο ήταν μέρα με "ανοιχτές πόρτες" των μέσων μαζικής μεταφοράς του Μονάχου (πλην προαστιακού) καθώς αυτές τις μέρες γιορτάζονται διάφορες σχετικές επέτειοι. ΄Έτσι το Σάββατο, αφού κάναμε μια βόλτα στο κέντρο για λίγο, πήγαμε μια βόλτα απ' το αμαξοστάσιο των τραμ. Δυστυχώς είχαμε ξεχάσει πως υπήρχε το πρωί παρέλαση με παραδοσιακά οχήματα - μέχρι και ιππήλατο τραμ θα συμμετείχε! Είπαμε να περάσει λίγο η ώρα να ζεστάνει ο καιρός, και τέλειωσε η παρέλαση.

Ανοιχτές Πόρτες

Μια άλλη μόδα που υπάρχει εδώ είναι η μέρα με τις «ανοιχτές πόρτες». Ένας οργανισμός ή μια εταιρία για να προσελκύσει πελάτες ορίζει μια μέρα το χρόνο κατά την οποία δέχεται το κοινό για πληροφόρηση. Γενικά δεν υπάρχει λόγος να κυκλοφορούν άσχετοι στους χώρους της. Αλλά για να δείξει τη δουλειά της, ποιεί την ανάγκη φιλοτιμία και ανοίγει τις πόρτες της στο κοινό.

Ποδηλατόδρομοι

Συνάντηση ποδηλατόδρομων με δυο κατευθύνσεις ο καθένας!

Για τα ποδήλατα έχω γράψει αρκετές φορές. Κι έχω αναφέρει για την ύπαρξη ποδηλατόδρομων στη Γερμανία (και όχι μόνο, ακόμα περισσότερα είναι στην Ολλανδία). Η χρήση του ποδηλάτου έχει να κάνει πρώτιστα με το είδος του μέρους που είναι χτισμένη η πόλη. Στα (λίγα) μέρη που έχει υψώματα, το ποδήλατο χρησιμοποιείται λιγότερο. Εκεί που είναι κάμπος (και το οροπέδιο που βρίσκεται το Μόναχο είναι κι αυτό κάμπος) ο κόσμος το χρησιμοποιεί αβέρτα. Και στην Ελλάδα συμβαίνει το ίδιο και οι προσπάθειες των φίλων του ποδηλάτου μένουν χωρίς αποτέλεσμα όταν το ποδήλατο θέλει ζόρι. Υπάρχουν κι αυτοί που τα καταφέρνουν και στις ανηφοριές, αλλά δεν γίνεται έτσι δουλειά. Το ακόμα δυσκολότερο είναι ότι στην Ελλάδα δεν υπάρχουν ποδηλατόδρομοι. Αποτέλεσμα, όποιος θέλει να κυκλοφορήσει με ποδήλατο ή θα πρέπει να το κάνει μαζί με τα αυτοκίνητα, πράγμα εξαιρετικά επικίνδυνο, ή μαζί με τους πεζούς, επικίνδυνο κι αυτό, χώρια τις δυσκολίες αφού τα πεζοδρόμια δεν είναι κατάλληλα φτιαγμένα για τροχοφόρα!

Συντήρηση Σήμανσης

Το έχω αναφέρει ξανά, νομίζω, ότι η σήμανση στους δρόμους είναι πάντοτε πολύ καλή και τέτοια που να μην μπορείς να πεις πως δεν την είδες. Κι αυτό ισχύει τόσο για την κάθετη (πινακίδες, φανάρια κλπ) όσο και για την οριζόντια (οι γραμμές κλπ σήματα πάνω στην άσφαλτο). Ας πούμε, δεν έχω πάρει χαμπάρι πινακίδες κρυμμένες πίσω από κλαδιά, ούτε σβησμένη διαγράμμιση στους δρόμους. Αντιθέτως, όταν κάτι πάει να χαλάσει, επεμβαίνουν άμεσα αυτοί που χρειάζεται ώστε να αποκατασταθεί.

Μόναχο - Ελλάδα μέσω Ιταλίας

Άποψη της Ανκόνας από το λιμάνι. Ήδη έχουν αρχίσει να σχηματίζονται οι ουρές για το πλοίο της Μινόαν που ήταν προγραμματισμένο για τις 16:30. Και δεν είναι καν μεσημέρι όπως φαίνεται κι από τις σκιές!

Τον περασμένο Σεπτέμβρη έγραφα για τη διαδρομή Ελλάδα - Γερμανία τόσο οδικά (κάτι που το είχα δοκιμάσει και προς τις δυο κατευθύνσεις, τόσο από Ελλάδα όσο και από Γερμανία) και μέσω Ιταλίας (από Ανκόνα) μόνο που αυτή την τελευταία την είχα κάνει μόνο από Ελλάδα. Δηλαδή για την ακρίβεια είχα κάνει το ταξίδι Ανκόνα - Πάτρα πριν αρκετά χρόνια αλλά αφενός ήταν Πάσχα κι έτσι ήταν λίγο διαφορετικά τα πράγματα από το καλοκαίρι κι αφετέρου είχα ξεκινήσει από Νίκαια. Το Μόναχο - Ανκόνα - Πάτρα το έκανα φέτος το καλοκαίρι και λέω να γράψω για την εμπειρία αυτή.

ΔΕΝ θέλω να δω τον πάπα

Και γιατί να θέλω; Αυτός στα δικά του, εγώ στα δικά μου, κανένα πρόβλημα. Τα προβλήματα αρχίζουν όταν ο ένας μπλέκεται στο δρόμο του άλλου. Κι εκεί αρχίζει να ισχύει το δίκαιο του ισχυροτέρου. Και ποιος είναι ο ισχυρότερος στην περίπτωσή μας; Μα ποιος άλλος; Εγώ; Σίγουρα όχι. Κι έτσι εγώ την πληρώνω. Και εξηγούμαι:

Πολωνία

Η Πολωνία είναι ένας καλός προορισμός για διακοπές απ' την Ελλάδα, αλλά μάλλον δύσκολος απ' τη Γερμανία. Και εξηγούμαι: Απ' την Ελλάδα μπορείς να φτάσεις αεροπορικώς. Για παράδειγμα με τη LOT, την επίσημη αεροπορική εταιρίας της Πολωνίας, η οποία έχει καλές τιμές. Και μιας και η χώρα δεν έχει συνδεθεί ακόμα με το ευρώ οι τιμές διαμονής είναι αρκετά χαμηλές. Για να πας όμως απ' τη Γερμανία, συνήθως θα το κάνεις οδικώς και αυτή δεν είναι ότι καλύτερο. Θα περιγράψω την εμπειρία μου από το ταξίδι που, όπως έχω ξαναγράψει, έκανα τον Ιούνιο κι ο καθένας βγάζει τα συμπεράσματά του.

Αριστερή Στροφή

Για τους δρόμους αναφέρομαι. Μην το παρεξηγήσει και το πολιτικοποιήσει κανένας. Όχι δηλαδή πως θα ήταν κακό κάτι τέτοιο, αλλά απλά να ξεκαθαρίζω τα πράγματα απ' την αρχή. Για το τι γίνεται όταν (όπως έχω γράψει και παλιότερα) στρίβει κάποιος αριστερά. Επιτρέπεται; Γενικά και στις περισσότερες περιπτώσεις ναι. Υπάρχου εξαιρέσεις; Πολλές. Και πρέπει να προσέχεις ιδιαίτερα για να μην έχεις πρόβλημα! Στον ένα και κάτι χρόνο που πέρασε είχα διάφορες εμπειρίες, πρόσεξα κάποια πράγματα καλύτερα κλπ μέχρι που μια εμπειρία με έπεισε πως το πράγμα θέλει ακόμα παραπάνω ψάξιμο. Αλλά για να μη μακρηγορώ άλλο και να μην μιλάω με γρίφους, ας πάμε στο ψητό.

Έργα Υπόγειου στο Μόναχο!

Έργα για την υπόγεια διέλευση μέσων μεταφοράς δεν κάνουν μόνο η Αθήνα και η Θεσσαλονίκη. Παρόμοια έργα ξεκίνησαν το προηγούμενο διάστημα και στο Μόναχο. Και το γράφω έτσι περιγραφικά και δεν λέω, ας πούμε, μετρό γιατί από τις υπόγειες αυτές σήραγγες που θα φτιαχτούνε δεν θα περνάει το μετρό αλλά ο προαστιακός. Αν και η διαφοροποίηση είναι λίγο σχετική, αφού και τα δυο μέσα αλλού κινούνται υπόγεια κι αλλού επίγεια, περισσότερο έχει να κάνει με το ότι το μετρό κινείται κυρίως μέσα στην πόλη και με πιο πυκνά δρομολόγια (συνήθως 10λεπτα αλλά και κάποια 5λεπτα ενώ πολύ νωρίς είναι 20λεπτα). Αντίθετα αυτό που αποδίδεται ως προαστιακός και που οι Γερμανοί το λένε S-Bahn (Schnell Bahn - γρήγορο ή σύντομο τρένο) και είναι κομμάτι των Γερμανικών Σιδηροδρόμων (κι όχι των αστικών συγκοινωνιών) και χρησιμοποιεί συνήθως κοινούς σταθμούς με περιφερειακά τρένα ή άλλα μεγάλων αποστάσεων ενώ τα δρομολόγιά του είναι σχετικά αραιά: από 20 λεπτά το πιο λίγο μέχρι μερικές μόνο φορές τη μέρα.

Ταξικά Ταξίδια

Τα ταξίδια ήταν πάντα ταξικά για τους ταξιδεύοντες. Οι πρώτοι διδάξαντες, τα καράβια. Τα αρχαία χρόνια ας πούμε, όποιος είχε φράγκα καθόταν στην καρέκλα και ρέμβαζε το ταξίδι με το πλοίο, ενώ όποιος δεν είχε τράβαγε κουπί ή έκανε άλλες δουλειές έχοντας για ανταπόδοση τη δυνατότητα να ταξιδέψει (έστω και με κινδύνους να μην τον αφήσουν όταν έφθαναν στον προορισμό και να συνέχιζαν να τον κρατάνε για να τραβάει κουπί – αλλά σ’ αυτό ούτε και ο «επιβάτης α’ θέσης» ήταν εξασφαλισμένος)!

Πινακίδες Αυτοκινήτων

Στο παραπάνω αυτοκίνητο το ενδιαφέρον δεν μου το κίνησε η πινακίδα του, αλλά τα χριστιανικά του σύμβολα: το ψάρι δεξιά (και στην Ελλάδα κυκλοφορεί αλλά γράφει μέσα ΙΧΘΥΣ), το D της Γερμανίας  αριστερά είναι τροποποιημένο να παραπέμπει στα θεία, στο πίσω τζάμι γραμμένο ένα σχετικό σλόγκαν και κάτω απ' την πινακίδα κάτι σαν σάιτ (ουδεμία σχέση).

Τις πρώτες γερμανικές πινακίδες που είδα στη ζωή μου ήταν σε αυτοκίνητο που είχε έρθει στο χωριό στις αρχές της 10ετίας του 70. Το είχε φέρει κάποιος που είχε πάρε - δώσε με το Κογκό και έφερε αυτοκίνητο απ' έξω. Οι πινακίδες αυτές που ήταν οβάλ σχήματος, σήμερα δεν χρησιμοποιούνται πια (αν και νομίζω πως ήταν ειδικά για αυτοκίνητα που κυκλοφορούσαν στο εξωτερικό!), όπως δεν χρησιμοποιούνται και αυτές που υπήρχαν τότε στην Ελλάδα κι ήταν με σκέτους αριθμούς. Οι σημερινές πινακίδες είναι προσαρμοσμένες στα ευρωπαϊκά δεδομένα, υπάρχουν και κάποιες πιο παλιές που κυκλοφορούν ακόμα και δεν έχουν τη γαλάζια λωρίδα στην άκρη, αλλά είναι ελάχιστες (σ' αντίθεση με την Ελλάδα που είναι πάμπολλες).

Βενζίνες

Για την τιμή της βενζίνας τι να πω; Τα έχω ήδη πει. Και μάλιστα όχι μία αλλά δυο φορές, την πρώτη αναφέροντας για τα είδη που υπήρχαν αν και μάλλον σύντομα μιας και ήταν στις αρχές ακόμα και με μικρές εμπειρίες εδώ, ενώ τη δεύτερη είχα αναφερθεί στις τότε τιμές όχι μόνο στη Γερμανία αλλά και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Βέβαια να μιλάς γενικά για τα καύσιμα και να μην αναφερθείς στην τρέχουσα τιμή τους είναι δύσκολο ως και άτοπο. Εκείνο όμως που μου φαίνεται πιο ενδιαφέρον σήμερα είναι τα είδη της βενζίνας. Υπάρχουν κάποιες αλλαγές γι' αυτά αποφάσισα να γράψω και πάλι για βενζίνες. Θα αναφερθώ και στις τιμές απλά για να υπάρχει σύγκριση μεταξύ τους. Κι επειδή μόλις γύρισα από μια εκδρομή στην Πολωνία να αναφέρω και τι τιμές συνάντησα εκεί: Γύρω στο 1,30 - 1,32€ είναι (για τη κανονική 95άρα βενζίνα που χρησιμοποιώ - το πετρέλαιο κι σ΄αυτή την περίπτωση είναι φθηνότερο).

Αστικές Συγκοινωνίες Αμβούργου

Για το σημερινό σημείωμα θα μπορούσε να είναι ένα τυπικό, αυτό που υπάρχει σ' όλη τη Γερμανία. Η συγκοινωνία στο Αμβούργο γίνεται με υπόγειο σιδηρόδρομο (μετρό δηλ). λεωφορεία και τραμ. Α! Και προαστιακό. Αμ δε. Εδώ τα πράγματα αλλάζουν!  Προφανώς και τα μέσα αυτά υπάρχουν (εντάξει το τραμ δεν είναι απαραίτητο, στις πόλεις με αναπτυγμένο το υπόγειο δίκτυο δεν πολυσυνηθίζεται). Όμως εδώ είναι λιμάνι. Είναι ποτάμια κι έτσι στις αστικές συγκοινωνίες εντάσσονται και ειδικά καραβάκια. Επίσης κάποια άλλα τρένα, διαφορετικά, που είναι σαν τον προαστιακό αλλά κάπου διαφέρουν. Όμως αρκετά με την εισαγωγή, ας πάρουμε τα πράγματα με τη (φωτογραφική τους) σειρά.

Αμβούργο, ο Σταθμός

Το καλοκαίρι είχα βρεθεί στο Αμβούργο και έγραψα μερικά πράγματα γι' αυτό. Αλλά το Μάρτη ξαναπήγα στην πόλη για να τη δω καλύτερα, μιας και την πρώτη φορά μου φάνηκε λίγο. Έτσι, λέω ν' αρχίσω να συμπληρώνω σήμερα τα του Αμβούργου. Πολλά είδαμε, πολλές φωτογραφίες βγάλαμε, τις έφτιαξα, τις τακτοποίησα και είναι έτοιμα για επεξεργασία. Να γραφτούν δηλ. τα κείμενα. Και δεν ξέρω από που ν' αρχίσω. Ποια σειρά να κρατήσω. Είναι τόσα πολλά, που τάχω χάσει. Βγήκε πράγμα για καμιά δεκαριά μέρες, αν και δεν είμαι σίγουρος αν θα τα  βγάλω συνεχόμενα. Μη μας πέσει και βαρύ. Τέλος πάντων. Ας ξεκινήσω και βλέπουμε. Και λέω να ξεκινήσω από ένα στάνταρ σημείο: τον κεντρικό σιδηροδρομικά σταθμό. Εξάλλου οι Γερμανικοί Σιδηρόδρομοι (Deutsche Bahn) ήταν αυτοί που μου πρόσφεραν το ταξίδι αυτό. Επάνω μια άποψη, η μια πλευρά του σταθμού. Να σημειώσω εδώ πως τα τρένα με προορισμό (ή αφετηρία) το Αμβούργο (ακόμα και αυτά των μεγάλων αποστάσεων όπως εκείνα που ερχόμασταν από Μόναχο) σταματάνε σε τέσσερις σταθμούς, ο ένας μάλιστα πολύ κοντά στον κεντρικό που δεν κατάλαβα γιατί.

Αεροδρόμιο Στουτγάρδης

Τις μέρες που μείναμε στη Στουτγάρδη αποφασίσαμε να επισκεφτούμε και το εκεί αεροδρόμιο. Έχοντας την εξαιρετική εμπειρία από το αεροδρόμιο του Μονάχου, είπαμε να δούμε πώς είναι ένα ακόμα γερμανικό αεροδρόμιο. Βασικά, θα ήθελα να δω το αεροδρόμιο της Φρανκφούρτης που είναι από τα μεγαλύτερα του κόσμου και στο οποίο είχα σταματήσει πριν χρόνια για λόγους που δεν θυμάμαι πια τώρα, μάλλον πρέπει να πήγαινα για Ντίσελντορφ και κάτι έγινε. Εν πάση περιπτώσει, δεν θυμάμαι πολλά μιας και ήμασταν σε μια αίθουσα αναμονής, άρα δεν είχα την ευκαιρία να το δω, πέρα απ' το γεγονός ότι πέρασαν πάρα πολλά χρόνια από τότε.

Εισιτήρια Αστικών Συγκοινωνιών εν Αθήναις

Όπως έγραφα χτες, οι μέρες τις παραμονής μου στην Ελλάδα ήταν γεμάτες. Μεταξύ των άλλων, έπρεπε να γίνουν και διάφορες δουλειές που ήταν σε εκκρεμότητα γιατί έπρεπε να διεκπεραιωθούν από μένα προσωπικά. Κάποιες απ' αυτές ήταν στο κέντρο της Αθήνας και για άλλη μια φορά έχοντας την εμπειρία των εδώ μετακινήσεων με τις αστικές συγκοινωνίες, είπα να κάνω κάτι αντίστοιχο κι εκεί. Κι ενώ δεν υπήρξε πρόβλημα ως προς το χρόνο που χρειάστηκε το λεωφορείο να με μεταφέρει από την Κηφισιά μέχρι το Πεδίο του Άρεως (40 λεπτά έκανε, χρόνος ικανοποιητικός πιστεύω, κι άλλο τόσο πίσω), ε, να μην μούρθει και κάτι ανάποδα; Όχι τίποτα άλλο, αλλά για να έχω να λέω.

Επιστροφή

Αναμονή. Ας χαζέψουμε τα αεροπλάνα που περνάνε από μπροστά μας

Τέλειωσαν και οι διακοπές του Πάσχα. Δυστυχώς, όπως όλα τα καλά, δεν κράτησαν για πολύ. Πότε φύγαμε για την Ελλάδα, πότε επιστρέψαμε, ούτε που το κατάλαβα. Το γεγονός πάντως είναι πως επιστρέψαμε και άντε πάλι στα ίδια. Άντε ξανά πρωινό (δηλ. τι πρωινό, περίπου αχάραγα ακόμα) ξύπνημα, άντε πάλι με τις ώρες στο τρένο. Άντε να δούμε πόσο ακόμα.