Τρένα: Οι Αχθοφόροι

Θυμάμαι παλιά, όταν έριχνε σκάλα το βαπόρι, οι πρώτοι που ανέβαιναν ήταν οι τοπικοί αχθοφόροι: οι χαμάληδες. Πρόθυμοι, έναντι αμοιβής βεβαίως, να σου κατεβάσουν τα πράγματα. Αργότερα, παρόλο που πλήθυναν τα βαπόρια, οι χαμάληδες λιγόστεψαν. Βασική αιτία το ότι οι βαλίτσες απέκτησαν ροδάκια κι έτσι ήταν εύκολη η μεταφορά τους. Σπάνια έβλεπα χαμάληδες αλλά τους θυμόμουνα κάθε φορά που έβγαζα εισιτήριο για το βαπόρι από τη Μυτιλήνη: είχαν καταφέρει και με κάθε εισιτήριο που κοβότανε ο πράκτορας έκοβε και ένα κουπόνι για το σωματείο τους. Κάποτε σταμάτησε κι αυτό. Έτσι ήταν μεγάλη η έκπληξή μου όταν φτάνοντας το απόγευμα στο σταθμό του Μονάχου είδα ένα χαμάλη να περιμένει να μεταφέρει αποσκευές. Και υπάρχει κάποιος κάθε φορά που φάνω. Με το όρθιο καρότσι στο χέρι στο οποίο έχει κολλημένο τον τιμοκατάλογο: 2,5 € μέχρι δυο κομμάτια, 1,5 € για κάθε επιπλέον για να τα πάνε μέχρι το μετρό ή τον προαστιακό!

Βέβαια, σπάνια βλέπω κάποιον να χρησιμοποιεί τις υπηρεσίες τους. Και δεν έχω δει κάτι τέτοιο σε άλλο σταθμό. Εδώ είναι σπάνιο ακόμα και το να χρησιμοποιούνται τα καροτσάκια (όπως του αεροδρομίου) που υπάρχουν στις αποβάθρες και που μπορείς να χρησιμοποιήσεις αν βάλεις ένα ευρώ (όπως στα καροτσάκια του σουπερμάρκετ που το παίρνεις πίσω όταν το ξαναπάς σε μια σχετική θέση).