Η Εξέλιξη των Μέσων Σταθερής Τροχιάς

Κάποτε τα μέσα σταθερής τροχιάς (τρένα, μετρό, τραμ) ήταν ένας συνδυασμός από βαγόνια που το καθένα ήταν ξεχωριστό από το άλλο. Αργότερα τα βαγόνια απόκτησαν μια ενδιάμεση πόρτα απ’ την οποία μπορούσες να περάσεις στο επόμενο πατώντας σε μια πλατφόρμα που έπαιζε το ρόλο γέφυρας όμως στην πραγματικότητα ήσουν στον αέρα. Την πόρτα αυτή τη χρησιμοποιούσε βασικά ο ελεγκτής. Αργότερα το άνοιγμα σκεπάστηκε και έγινε πέρασμα. Πρώτα στα τρένα μεγάλων αποστάσεων για να μπορείς να πηγαίνεις εύκολα στο εστιατόριο. Στα τοπικά όμως έμειναν τα ξεχωριστά βαγόνια. Σήμερα άλλαξαν κι αυτά. Οι συρμοί είναι μονοκόμματοι εσωτερικά με φυσούνα εκεί που υπάρχει η άρθρωση, ο διαχωρισμός των βαγονιών. Και είναι παράξενη η αίσθηση να είσαι στη μια άκρη και να βλέπεις την άλλη. Σαν να είσαι σε μια τεράστια κάμπια.

Οι συρμοί του μετρό και του προαστιακού εδώ αποτελούνταν από 1, 2, ή 3 τμήματα με δυο βαγόνια το καθένα. Και με την ενοποίηση υπάρχουν συρμοί με 2, 4 ή 6 αρθρώματα. Αλλά η ιδέα των 3 τμημάτων υπάρχει κι έτσι στην πινακίδα αναγγελίας των συρμών υπάρχει και η αντίστοιχη ένδειξη του πόσα κομμάτια έχει ο συρμός που θα έρθει και σε ποιο κομμάτι της αποβάθρας θα σταματήσει (αρχή, μέση ή τέλος κατά τη διεύθυνση της αμαξοστοιχίας). Κι υπάρχουν κάποιες περιπτώσεις που ο συρμός χωρίζεται στην πορεία προς δυο διαφορετικούς προορισμούς. Και γι’ αυτό υπάρχει ένδειξη (και προειδοποίηση) με διαφορετικό περίγραμμα.