150 Χρόνια Μεταφορές

Στο προηγούμενο σημείωμα έγραφα πως το Σάββατο ήταν μέρα με "ανοιχτές πόρτες" των μέσων μαζικής μεταφοράς του Μονάχου (πλην προαστιακού) καθώς αυτές τις μέρες γιορτάζονται διάφορες σχετικές επέτειοι. ΄Έτσι το Σάββατο, αφού κάναμε μια βόλτα στο κέντρο για λίγο, πήγαμε μια βόλτα απ' το αμαξοστάσιο των τραμ. Δυστυχώς είχαμε ξεχάσει πως υπήρχε το πρωί παρέλαση με παραδοσιακά οχήματα - μέχρι και ιππήλατο τραμ θα συμμετείχε! Είπαμε να περάσει λίγο η ώρα να ζεστάνει ο καιρός, και τέλειωσε η παρέλαση.

Ανοιχτές Πόρτες

Μια άλλη μόδα που υπάρχει εδώ είναι η μέρα με τις «ανοιχτές πόρτες». Ένας οργανισμός ή μια εταιρία για να προσελκύσει πελάτες ορίζει μια μέρα το χρόνο κατά την οποία δέχεται το κοινό για πληροφόρηση. Γενικά δεν υπάρχει λόγος να κυκλοφορούν άσχετοι στους χώρους της. Αλλά για να δείξει τη δουλειά της, ποιεί την ανάγκη φιλοτιμία και ανοίγει τις πόρτες της στο κοινό.

Ποδηλατόδρομοι

Συνάντηση ποδηλατόδρομων με δυο κατευθύνσεις ο καθένας!

Για τα ποδήλατα έχω γράψει αρκετές φορές. Κι έχω αναφέρει για την ύπαρξη ποδηλατόδρομων στη Γερμανία (και όχι μόνο, ακόμα περισσότερα είναι στην Ολλανδία). Η χρήση του ποδηλάτου έχει να κάνει πρώτιστα με το είδος του μέρους που είναι χτισμένη η πόλη. Στα (λίγα) μέρη που έχει υψώματα, το ποδήλατο χρησιμοποιείται λιγότερο. Εκεί που είναι κάμπος (και το οροπέδιο που βρίσκεται το Μόναχο είναι κι αυτό κάμπος) ο κόσμος το χρησιμοποιεί αβέρτα. Και στην Ελλάδα συμβαίνει το ίδιο και οι προσπάθειες των φίλων του ποδηλάτου μένουν χωρίς αποτέλεσμα όταν το ποδήλατο θέλει ζόρι. Υπάρχουν κι αυτοί που τα καταφέρνουν και στις ανηφοριές, αλλά δεν γίνεται έτσι δουλειά. Το ακόμα δυσκολότερο είναι ότι στην Ελλάδα δεν υπάρχουν ποδηλατόδρομοι. Αποτέλεσμα, όποιος θέλει να κυκλοφορήσει με ποδήλατο ή θα πρέπει να το κάνει μαζί με τα αυτοκίνητα, πράγμα εξαιρετικά επικίνδυνο, ή μαζί με τους πεζούς, επικίνδυνο κι αυτό, χώρια τις δυσκολίες αφού τα πεζοδρόμια δεν είναι κατάλληλα φτιαγμένα για τροχοφόρα!

Μπίρα, Μάρκες

Θα μιλήσουμε για μάρκες μπίρας. Στη Γερμανία βέβαια, αλλά και πάλι όχι όλη, αφού συνολικά πρέπει να κυκλοφορούν πάνω από 1300 μάρκες, χώρια τις παραγωγές αποκλειστικά για την κατανάλωση της μπιραρίας. Θα περιοριστούμε στη Βαυαρία αλλά και πάλι όχι όλη. Την Άνω Βαυαρία, εκεί που ανήκει το Μόναχο. Δηλ. θα μιλήσουμε για το ποιες είναι οι μάρκες που κυκλοφορούν στο Μόναχο, είτε είναι τοπικές, είτε που βρίσκονται γενικότερα. Γενικά, πάντως, είναι λίγο - πολύ κοινές σ' ολόκληρη την Άνω Βαυαρία (δηλ. απ' το Μόναχο μέχρι τα νότια σύνορα στις Άλπεις, το άνω έχει να κάνει ότι είναι σε μεγαλύτερο υψόμετρο κι όχι σε σχέση με το χάρτη που πολλές φορές νομίζουν κάποιοι φίλοι).

Μπίρα, Είδη

Πολλές φορές έχω αναφέρει τις μπίρες (και μάλιστα γράφοντας μπύρα, με ύψιλον, αλλά ψάχνοντας βρίσκω πως εξίσου γράφεται και με γιώτα, αυτό προτείνει κι ο Μπαμπινιώτης, άρα από δω και πέρα μπίρα, αρκεί να το συνηθίσω - χρόνια μετά, με αφορμή σχετικό άρθρο του Σαραντάκου έκανα μια ανασκόπηση και σχετικές διορθώσεις, τόχω γράψει λάθος πάνω από 100 φορές). Από το Οκτόμπερφεστ που είναι η μεγάλη γιορτή της μπίρας, από το ότι όταν βγούμε καθόμαστε για καμιά μπίρα, από το ότι εδώ δεν πίνουν νερό, αφού με την ίδια τιμή μπορούν να πιουν μπίρα κι πάει λέγοντας. Είναι αλήθεια πως η μπίρα είναι κομμάτι της γερμανικής κουλτούρας. Αλλά, ποιες μάρκες μπίρας και ποια είδη κυκλοφορούν στη Γερμανία και ειδικά στο Μόναχο; Νομίζω πως δεν έχω αναφέρει κάτι τέτοιο, ευκαιρία λοιπόν να γράψω και γι' αυτά.

Συντήρηση Σήμανσης

Το έχω αναφέρει ξανά, νομίζω, ότι η σήμανση στους δρόμους είναι πάντοτε πολύ καλή και τέτοια που να μην μπορείς να πεις πως δεν την είδες. Κι αυτό ισχύει τόσο για την κάθετη (πινακίδες, φανάρια κλπ) όσο και για την οριζόντια (οι γραμμές κλπ σήματα πάνω στην άσφαλτο). Ας πούμε, δεν έχω πάρει χαμπάρι πινακίδες κρυμμένες πίσω από κλαδιά, ούτε σβησμένη διαγράμμιση στους δρόμους. Αντιθέτως, όταν κάτι πάει να χαλάσει, επεμβαίνουν άμεσα αυτοί που χρειάζεται ώστε να αποκατασταθεί.

Μακριά Νύχτα

Είναι συνήθεια εδώ στη Γερμανία να οργανώνονται τακτικά εκδηλώσεις «Μακριά Νύχτα». Τι είναι αυτές; Είναι πολιτιστικές θεματικές εκδηλώσεις (μουσική, κινηματογράφος, μουσεία κλπ) που γίνονται κάποιο Σάββατο (συνήθως) απόγευμα. Αρχίζουν συνήθως κατά τις 5 και συνεχίζονται για αρκετές ώρες μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες. Σ’ αυτές παίρνουν μέρος διάφοροι χώροι που παρουσιάζουν αυτό το θέμα (π.χ. για τη μουσική αίθουσες συναυλιών με διαφορετικά είδη μουσικής η κάθε μια, μερικές λειτουργούν ειδικά γι’ αυτή τη βραδιά, όπως π.χ. σε παλάτια ή για τα μουσεία διάφορα μουσεία, γκαλερί κλπ).

Αυθαιρεσία

Όχι, των Γερμανών. Για των Ελλήνων κυβερνώντων την αυθαιρεσία θα γράψω σήμερα. Βλέπετε, όταν με την άνοιγμα των σχολείων είχα δημοσιεύσει ένα σημείωμα με τίτλο "Η Αρχή του Τέλους" (που μάλιστα κάποια στιγμή πρόσθεσα και ένα ερωτηματικό στο τέλος αλλά μετά το έβγαλα και θα εξηγήσω το πώς και γιατί παρακάτω) κάποιος αναγνώστης του ιστολογίου μου έγραψε ένα σχόλιο που έλεγε "μην αφήνεις τις μίζερες σκέψεις που όλοι μας κάνουμε να σου χαλάσουν την απόλαυση". Χμ, ναι, μα θέλεις ν' αγιάσεις και δεν σ' αφήνουν.

Χίρσγκαρτεν, η Μπιραρία

Η μπιραρία στο Χίρσγκάρτεν είναι απ' τις παλιότερες της περιοχής, χρονολογείται από τα τέλη του 18ου αιώνα! Κι έχει ένα υπέροχο κήπο, ένα τεράστιο μπίαργκάρτεν εννοώ κι όχι το πάρκο. Η χωρητικότητά του φτάνει τα 8.000 άτομα(!) πράγμα που το κατατάσσει ως πρώτο σε μέγεθος στο Μόναχο και ίσως και στον κόσμο!

Χίρσγκαρτεν

Το Χίρσγκαρτεν (Hirschgarten) είναι ένα πάρκο δίπλα σχεδόν στο Νύμφενμπουργκ, δεν ξέρω αν κάποτε ήταν ενωμένα, που μάλλον δεν θα ήταν αφού λέει ότι σαν πάρκο έγινε το 1970. Χιρς στα Γερμανικά είναι τα ελάφια, άρα το πάρκο των ελαφιών, θα μπορούσε να αποδοθεί. μου είχε μιλήσει γι' αυτό ο Σταύρος κάποια στιγμή, όταν πέρυσι φτιάχτηκε ένας σταθμός του προαστιακού στην περιοχή. Αν και το πάρκο εξυπηρετούνταν μια χαρά από τον υπάρχοντα σταθμό στο Λάιμ κι ο καινούριος μάλλον για τους κατοίκους των πολυκατοικιών που χτίζονται εκεί πρέπει να έγινε (δηλ. για να μπορούν να πουλάνε καλύτερα οι κατασκευαστικές εταιρίες). Για το πάρκο αλλά και για το μπίαργκάρτεν που έχει. Κι όσο ήταν ακόμα καλός ο καιρός είπαμε να το επισκεφτούμε. Στην πρώτη φωτογραφία, μια κλεφτή ματιά από τα διπλανά κλάινεσγκάρτεν, τα κηπόσπιτα που υπάρχουν στην περιοχή.

Σχολικά Βιβλία στη Γερμανία

Με ρωτάνε διάφοροι ποιο καθεστώς υπάρχει με τα σχολικά βιβλία εδώ στη Γερμανία. Ιδιαίτερα τώρα, με το χαμό που έγινε φέτος στην Ελλάδα με τα σχολικά βιβλία, που έφτασε η σύμβαση για την προμήθεια του χαρτιού να υπογραφεί λίγες μέρες πριν ανοίξουν τα σχολεία για τους μαθητές (κι αφού ήδη είχαν ανοίξει για τους εκπαιδευτικούς (επί τη ευκαιρία: κάθε χρόνο, το καλοκαίρι τα σχολεία δευτεροβάθμιας είναι ανοικτά και υπάρχουν ένα – δυο καθηγητές σε υπηρεσία. Η επίσημη αιτιολογία είναι για να παραλάβουν τα βιβλία. Φέτος που βιβλία δεν υπήρχαν για να σταλούν, υπήρξε οδηγία από το υπουργείο να μην κάθονται και περιμένουν οι συνάδελφοι; Αλλά αυτό είναι στην πραγματικότητα μόνο πρόσχημα).

Στατιστικά

Είθισται να γράφω για τη Γερμανία. Οι αναφορές στην Ελλάδα είναι συνήθως συγκριτικές. Εδώ έτσι εκεί αλλιώς. Σπάνια να είναι ένα κείμενο αυτόνομο. Απ αυτά τα σπάνια είναι και το σημερινό. Γιατί μπορεί μεν το σώμα να βρίσκεται στη Γερμανία αυτή τη στιγμή, όμως η κινητήρια δύναμη για την παραμονή εδώ - το χρήμα, έρχεται από την Ελλάδα. Κι ό,τι συμβαίνει στην Ελλάδα, έχει άμεσο αντίκτυπο στο πώς είμαστε και πώς περνούμε εδώ. Γιατί τα γράφω αυτά; Γιατί χθες δόθηκε στη δημοσιότητα το νέο μισθολόγιο. Και μπορεί προς το παρόν να είναι νομοσχέδιο, αλλά αυτό δεν σημαίνει τίποτα. Η επικύρωση απ' τη βουλή έχει τυπικό χαρακτήρα. Η διάκριση των εξουσιών σε νομοθετική και εκτελεστική είναι μόνο στα χαρτιά, και απλά ταλαιπωρεί μαθητές και φοιτητές στις εξετάσεις.

Φροντιστήρια

Πάλι τα φροντιστήρια είναι το θέμα μας. Βλέπετε εκείνος ο μύθος, ότι φροντιστήρια υπάρχουν μόνο στην Ελλάδα, μου κάθεται κάπως βαρύς. Στα σχολεία του Μονάχου λοιπόν, κυκλοφορεί το παραπάνω φυλλάδιο. Που πολύ απλά λέει ότι φροντιστηριακά μαθήματα προσφέρει το Λαϊκό Πανεπιστήμιο του Μονάχου. Τι είν' αυτό; Στη Γερμανία είναι διαδεδομένα τα ονομαζόμενα Λαϊκά Πανεπιστήμια (Φόλχκσχοχσούλε - Volkshochschule μερικές φορές λέγονται και σκέτα Φόλχσούλε). Είναι αντίστοιχα με τα ΝΕΛΕ που υπήρχαν κάποτε (και υπάρχουν ακόμα αλλά...) στην Ελλάδα. Προσφέρουν διάφορα είδη επιμόρφωσης. Ας πούμε εκεί μπορείς να μάθεις ξένες γλώσσες αν είσαι Γερμανός ή Γερμανικά αν είσαι ξένος. Ε, μεταξύ άλλων προσφέρουν και φροντιστηριακά μαθήματα, και μάλιστα και για Έλληνες μαθητές. Τα δίδακτρα θα μπορούσα να τα χαρακτηρίσω μάλλον συμβολικά: 60€ το χρόνο!

Συνέπειες Διακοπής Απόσπασης

Σε παλιότερα σημειώματα είχα αναφέρει τι γίνεται όταν φθάνει κανείς στη Γερμανία και ποιες διαδικασίες γίνονται για να ξεκινήσει η διαμονή του, που δεν είναι και λίγες. Αντίστοιχες διαδικασίες ίσως μάλιστα και λίγο περισσότερες, χρειάζονται κι όταν φεύγει. Και πρέπει να τις ξεκινήσει αρκετά νωρίς, μιας και υπάρχουν και συγκεκριμένες προθεσμίες κι αν κάτι δεν γίνει τότε που πρέπει, μετά υπάρχουν προβλήματα (που το καθένα έχει το κόστος του). Μπορεί εγώ να μην την έχω κάνει τη διαδικασία, αλλά φροντίζω να ενημερώνομαι από συναδέλφους που φεύγουν μιας και δεν θ’ αργήσει και για μας ο καιρός. 31 Ιουλίου πρέπει να ξεκουβαλάμε!

Έξοδα Ελληνικών Σχολείων Γερμανίας

Ακούμε πολλές φορές από το Υπουργείο για τα 100 εκατομμύρια που στοιχίζει η ελληνόγλωσση εκπαίδευση στο εξωτερικό. Πολλές φορές μου δημιουργήθηκε η απορία αν είναι τόσα, το ποσό μου φαινόταν πάντα τραβηγμένο (προς τα πάνω) έχοντας υπόψη ότι το κόστος των εκπαιδευτικών (σύμφωνα με τα στοιχεία του υπουργείου) δεν ήταν πάνω από 40 – 45 εκατομμύρια και ξέροντας ότι ένα σχετικά μεγάλο σχολείο είχε έξοδα γύρω στο 1 εκατομμύριο μεν, αλλά τέτοια σχολεία είναι λίγα αφενός, υπάρχουν πολλά μικρότερα που ουσιαστικά δεν έχουν έξοδα αφού φιλοξενούνται δωρεάν σε χώρους που παραχωρούνται είτε απ’ το κράτος υποδοχής είτε από τις κοινότητες ή την εκκλησία κλπ (εκτός κι αν η φιλοξενία ήταν κατ’ όνομα και κάποιοι άλλα έλεγαν κι άλλα ίσχυαν, αλλά και πάλι ευθύνη των αρμοδίων που το επέτρεπαν).

Γιορτή

Αργία σήμερα στη Γερμανία, η επέτειος της επανένωσής της το 1990, τελευταία μέρα του Οκτόμπερφεστ, δεν έχει κανονική δημοσίευση. Άντε να πάμε για καμιά μπίρα. Για σήμερα, κερασμένες μόνο λίγες (ελάχιστες) φωτογραφίες απ' τη γιορτή. Στην πρώτη έχουμε το επίσημο σήμα του φετινού Οκτόμπερφεστ.

Το Συμβούλιο

Ναι, ναι, ναι! Έγινε επιτέλους χθες η συνεδρίαση. Δυο μήνες και βάλε πήρε. Αλλά δέησε κι έφθασε ο καιρός και έγινε. Καθοριστική σε αρκετό βαθμό για μένα αφού έμελλε να κρίνει αν θα περάσει ένας ακόμα χρόνος στο πηγαινέλα Μόναχο – Στουτγάρδη ή αν θα περιοριστώ στου Μονάχου την περιοχή. Αν θα αρχίζω και θα τελειώνω τις διακοπές μου μαζί με τη Μαρία ή ο καθένας θα ‘χει κάτι διαφορετικό (διαφορετικά κρατίδια γαρ). Καθοριστική και γι’ αυτό τούτο το ιστολόγιο, μιας και κυρίως στο τρένο γράφεται. Και δεν ξέρω γιατί, συνήθως είναι το πρωί, καθώς πηγαίνω που υπάρχει η διάθεση και ο οίστρος γραφής. Το μεσημέρι, δεν είναι τόσο παραγωγικό.

Ντόναουσίνγκεν, Τίτιζεε

Το Ντόναουσίνγκεν (Donaueschingen) είναι, όπως έγραφα χθες, το χωριό όπου ενώνονται οι ποταμοί Μπρεγκ και Μπρίγκαχ που μας δίνουν τον Δούναβη (Ντονάου στα Γερμανικά). Θα 'ταν μάλλον άγνωστο αν δεν υπήρχε αυτό το γεγονός. Α! και ότι εκεί υπάρχει και η Ντονάουκβέλε. Εκείνη η τρύπα απ' όπου αναβλύζει νερό κι είναι λέει η πηγή του Δούναβη. Για χάρη όλων αυτών κάναμε μια στάση στο χωριό. Είδαμε και πώς είναι φτιαγμένο, περπατήσαμε και στους δρόμους του για λίγο, χωρίς να πάμε στο μουσείο του Δούναβη. Έχει κι ένα παλάτι, αλλά ούτε κι αυτό το επισκεφθήκαμε.

Πηγές του Δούναβη

Η λεκάνη απορροής του Δούναβη στα όρια της Βάδης Βυρτεμβέργης.

Για τον Δούναβη και τη διαδρομή του έχω ξαναγράψει. Σήμερα θέλω να μιλήσω όμως για τις πηγές του. Ένας λόγος που έκανα το ταξίδι στα Μαύρα Δάση ήταν να δω τις πηγές του Δούναβη. Θέλω λοιπόν να μοιραστώ την εμπειρία αυτή, γιατί για εμπειρία πρόκειται. Κι αυτό γιατί όταν πρόκειται για ένα ποτάμι με το μέγεθος του Δούναβη, περιμένει κανείς πως και οι πηγές του θα είναι εξίσου εντυπωσιακές μ' αυτό.

Εκθέσεις Εμπορικές

Αυτή η σύνοψη δεν είναι διαθέσιμη. Κάντε κλικ εδώ, για να δείτε την ανάρτηση.

Σχολεία Βαυαρίας και άλλα

Η επικαιρότητα δεν μ' αφήνει να τελειώσω με το Μαύρο Δάσος. Υπομονή.
Έχω γράψει σε διάφορες περιόδους σχετικά με το εκπαιδευτικό σύστημα της Γερμανίας αφενός και για τα εδώ ελληνικά σχολεία αφετέρου. Όποιος θέλει μπορεί να δει όλα τα σχετικά σημειώματα αν επιλέξει αριστερά την ετικέτα «σχολεία». Επειδή όμως κάτι ειδικότερο με ρώτησαν τις προηγούμενες μέρες σε σχέση με τα σχολεία της Βαυαρίας και επειδή ρίχνοντας μια ματιά σε όσα έγραφα πέρυσι γι’ αυτά είδα πως μάλλον μερικά πράγματα πρέπει να διευκρινιστούν παραπάνω αλλά κι επειδή με όσα συμβαίνουν στην Ελλάδα όλο και περισσότεροι συμπατριώτες παίρνουν (ή ξαναπαίρνουν) το δρόμο για Γερμανία, επανέρχομαι σήμερα.

Η Παρέλαση του Οκτόμπερφεστ

 Με βροχή και αρκετό κρύο έγινε την Κυριακή η μεγάλη παρέλαση "τοπικών ενδυμασιών και τυφεκιοφόρων", όπως λέγεται, του Οκτόμπερφεστ. Η κυρία της φωτογραφίας δεν ξέρω τι μέσον έχει ή τι δείχνει, πάντως ήταν και πέρυσι και φέτος, τόσο στην παρέλαση του Σαββάτου όσο και στης Κυριακής. Κρατώντας ομπρέλα με τα χρώματα της Βαυαρίας δεν έχανε το κέφι της.

Σχολικές Εκδρομές

Έγραφα προχτές για την έναρξη των σχολείων. Είμαστε ήδη στη δεύτερη βδομάδα, ακόμα και στα εδώ ελληνικά έχουν ξεκινήσει μαθήματα. Και καλά, ξέρουμε ότι οι Γερμανοί είναι «προγραμματισμένοι» κάνουν τα πλάνα τους από πολύ νωρίς και τα τηρούνε (στα δικά μας σχολεία ακόμα δεν ξέρουμε τι γίνεται από καθηγητές, καλά, ο φετινός χαμός με τα βιβλία δεν περιγράφεται).

Πρόοδος

Καλή χρονιά για άλλη μια φορά. Βλέπετε χθες έγινε ο αγιασμός στο σχολείο μου. Το σχολείο άνοιξε από την περασμένη Δευτέρα αλλά υπήρχε ούτως ή άλλως πρόβλημα με την έναρξη των μαθημάτων. Γιατί εδώ τα μαθήματα τελειώνουν τέλος Ιουλίου αλλά εγγραφές πότε γίνονται; Κάποιες έγιναν τότε αλλά οι περισσότερες γίνονται αυτές τις μέρες. Παράλληλα με τις εγγραφές γίνονται και οι εξετάσεις των μετεξεταστέων. Δεν ήταν πολλοί. Αλλά η διαδικασία πρέπει να γίνει. Κι είναι δύσκολο να γίνονται παράλληλα και εξετάσεις (κάποιοι συνάδελφοι είναι απασχολημένοι) και εγγραφές (άλλοι συνάδελφοι είναι απασχολημένοι) και μαθήματα.

Μαύρα Δάση

Μαύρα Δάση σύμφωνα με την απόδοση του ποιήματος του Μπέρτολντ Μπρεχτ ή Μέλανας Δρυμός όπως είναι πιο γνωστό ή Σβάρτσβαλντ (Schwarzwald) επί το γερμανικότερο αλλά και Μπλακ Φόρεστ (Black Forest) επί το αγγλικότερο. Αν και, απ' ότι βλέπω, Μαύρο Δάσος υπάρχει και στην Ελλάδα στο Καϊμακτσαλάν, εδώ θα μιλήσω γι' αυτό της Γερμανίας.
Η περιοχή βρίσκεται νότια και δυτικά στο κρατίδιο της Βάδης - Βυρτεμβέργης, προς τα σύνορα με την Γαλλία και την Ελβετία. Είναι προστατευόμενος δρυμός, όπου όμως υπάρχουν αρκετές πόλεις στα όριά του (με μεγαλύτερη το Φράιμπουργκ) και κάποια χωριά μέσα στο δάσος. Εδώ έχουν τις πηγές τους δυο απ' τα μεγαλύτερα ποτάμια της Ευρώπης: ο Δούναβης και ο Ρήνος και βέβαια και πολλά ρέματα και ποταμάκια κυλάνε στις ρεματιές ανάμεσα στο δάσος.

Οκτόμπερφεστ 2011

Με δυο πετυχημένα χτυπήματα ο δήμαρχος του Μονάχου κάρφωσε την κάνουλα στο πρώτο βαρέλι κι αναφωνώντας "O'zapft is" άρχισε το 178ο Οκτόμπερφεστ, αυτό του 2011. Στις 12 η ώρα ακριβώς του Σαββάτου 17/9 ο δήμαρχος (πρέπει να) άνοιξε το βαρέλι κι έξι φωτοβολίδες ανέβηκαν στον ουρανό των λιβαδιών της Θηρεσίας σηματοδοτώντας την έναρξη της "μεγαλύτερης λαϊκής γιορτής του κόσμου" όπως διαφημίζουν το Οκτόμπερφεστ εδώ στο Μόναχο. Με το που ακούστηκε το πρώτο μπαμ ο κόσμος κατέβασε τα σκοινιά και μπήκε στο χώρο που μέχρι εκείνη την ώρα γινόταν η παρέλαση, τα παιχνίδια άρχισαν να δέχονται κόσμο, τα μαγαζάκια με τα φαγώσιμα άρχισαν να πουλάνε και επίσημα (αρκετά απ' αυτά είχαν ξεκινήσει αρκετά πριν) και η ροή της μπίρας ξεκίνησε για να καλύψει τις απαιτήσεις αυτών που συμμετείχαν στη γιορτή.

Λέξεις

Ένα όμορφο ποίημα που ανέφερε κάποιος στο μπλογκ του Ν. Σαραντάκου για το οποίο έχω ξαναγράψει. Μιλάει για τη χρήση των λέξεων. Αφορμή το ότι δεν είναι σωστό να λες μαύρος αλλά έγχρωμος. Όχι ανάπηρος αλλά ΑΜΕΑ. Και πάει λέγοντας. Θέλω να το μοιραστώ.

Μόναχο - Ελλάδα μέσω Ιταλίας

Άποψη της Ανκόνας από το λιμάνι. Ήδη έχουν αρχίσει να σχηματίζονται οι ουρές για το πλοίο της Μινόαν που ήταν προγραμματισμένο για τις 16:30. Και δεν είναι καν μεσημέρι όπως φαίνεται κι από τις σκιές!

Τον περασμένο Σεπτέμβρη έγραφα για τη διαδρομή Ελλάδα - Γερμανία τόσο οδικά (κάτι που το είχα δοκιμάσει και προς τις δυο κατευθύνσεις, τόσο από Ελλάδα όσο και από Γερμανία) και μέσω Ιταλίας (από Ανκόνα) μόνο που αυτή την τελευταία την είχα κάνει μόνο από Ελλάδα. Δηλαδή για την ακρίβεια είχα κάνει το ταξίδι Ανκόνα - Πάτρα πριν αρκετά χρόνια αλλά αφενός ήταν Πάσχα κι έτσι ήταν λίγο διαφορετικά τα πράγματα από το καλοκαίρι κι αφετέρου είχα ξεκινήσει από Νίκαια. Το Μόναχο - Ανκόνα - Πάτρα το έκανα φέτος το καλοκαίρι και λέω να γράψω για την εμπειρία αυτή.

Σάλτσμπουργκ 3

Για το κάστρο του Σάλτσμπουργκ λέγαμε τόσες μέρες. Και το είδαμε από μακρυά από διάφορες γωνίες. Καιρός να το δούμε κι από κοντά. Από μέσα. Ας σκαρφαλώσουμε λοιπόν το λόφο.

Σάλτσμπουργκ 2

Συνεχίζω για το Σάλτσμπουργκ με μια μικρή καθυστέρηση. Είπαμε πως Σάλτσμπουργκ πάει να πει κάστρο. Κι ότι το κάστρο εμφανίζεται σε πολλές φωτογραφίες, σε διαφορετικές εποχές. Εδώ είναι χιονισμένο, απ' τη μεγάλη πλατεία με τη σφαίρα. Στεκόμαστε μπροστά στο σκάκι, αν και λόγω εποχής οι σκακιστές απουσιάζουν!

Η Αρχή του Τέλους

Καλή χρονιά. Σήμερα αρχίζει η καινούρια σχολική χρονιά για τα σχολεία της Βάδης Βυρτεμβέργης. Σήμερα είναι η μέρα που πρέπει να πάω στο σχολείο μου στη Στουτγάρδη. Γιατί ακόμα ανήκω εκεί, παρόλο που έκανα αίτηση τον Ιούλιο να μετακινηθώ στο Μόναχο όπου (σύμφωνα με την τότε ανακοίνωση) υπήρχαν 2 κενά. Η οργάνωση του υπουργείου μας οδήγησε σε επ’ αόριστον αναβολή της συνεδρίασης του συμβουλίου και κατ’ επέκταση στην επ’ αόριστον αναβολή της μετακίνησής μου.

ΔΕΝ θέλω να δω τον πάπα

Και γιατί να θέλω; Αυτός στα δικά του, εγώ στα δικά μου, κανένα πρόβλημα. Τα προβλήματα αρχίζουν όταν ο ένας μπλέκεται στο δρόμο του άλλου. Κι εκεί αρχίζει να ισχύει το δίκαιο του ισχυροτέρου. Και ποιος είναι ο ισχυρότερος στην περίπτωσή μας; Μα ποιος άλλος; Εγώ; Σίγουρα όχι. Κι έτσι εγώ την πληρώνω. Και εξηγούμαι:

Σάλτσμπουργκ

Το Σάλτσμπουργκ (Salzburg) λοιπόν. Που βρίσκεται σε μικρή απόσταση από το Μόναχο και μπορείς να το επισκεφτείς και με Μπάγιερν τίκετ, με το τοπικό τρένο, σε δυο ώρες περίπου. Και που το έχω επισκεφτεί τρεις - τέσσερις φορές και προγραμματίζω να το επισκεφτώ και πάλι. Που είναι πανέμορφο όλες τις εποχές (έχω πάει φθινόπωρο, Χριστούγεννα και άνοιξη). Που δεν σκέφτηκα να γράψω γι' αυτό, τόσο οικείο μου φαίνεται, αλλά και που όταν το αποφάσισα δεν πρόλαβα πριν τις διακοπές. Ελπίζω να το καταφέρω, βρήκα πατέντα... Το Σάλτσμπουργκ λοιπόν, που σημαίνει το κάστρο του αλατιού. Και το κάστρο αυτό που δεσπόζει πάνω από την πόλη επιβλητικότατο θα εμφανίζεται σε όλα τα σημειώματα. Το Σάλτσμπουργκ είναι χτισμένο στις όχθες του Ζάλτσαχ, παραπόταμου του Δούναβη, που σε μεγάλο μέρος του αποτελεί το σύνορο μεταξύ Αυστρίας και Γερμανίας.

Κρακοβία, το Κάστρο

Πάνω από την Κρακοβία δεσπόζει το κάστρο του Βάβελ, το κάστρο που έμεναν οι βασιλιάδες της Πολωνίας όταν η πρωτεύουσα της χώρας βρισκόταν εδώ. Ίσως το δεσπόζει είναι λίγο υπερβολικό μιας και δεν φαίνεται απ' όλη την πόλη. Φαίνεται από τα μέρη που υπάρχει άνοιγμα και κυρίως όταν περνάς τον ποταμό Βιστούλα, γιατί αν δεν σας το είπα και από την Κρακοβία περνάει ο ποταμός αυτός στη διαδρομή του από τα όρη Τάτρα, στα σύνορα με την Ουγγαρία, προς τη Βαλτική θάλασσα.

Κρακοβία, Θρησκευτική

Στην κεντρική πλατεία η Μαρία κι ο ναός της Μαρίας. Εντυπωσιακός, με τους τεράστιους ανισοϋψείς  πύργους του. Οι Πολωνοί είναι βαθιά θρησκευόμενοι (καθολικοί) όπως έγραφα τις προάλλες με αφορμή τη Βαρσοβία. Ε, εδώ στην Κρακοβία αυτό φαίνεται πολύ περισσότερο. Στο κέντρο υπάρχουν μοναστήρια Φραγκισκανών και Δομινικανών μοναχών και νομίζω και Καρμελιτών (τι διαφορές έχουν δεν το ξέρω), υπάρχουν δεν ξέρω κι εγώ πόσες εκκλησίες (έχασα το λογαριασμό, κάποιες είναι η μια δίπλα στην άλλη, αλλά και στο κέντρο του Μονάχου το έχω δει το έργο) και βέβαια είναι περήφανοι που ο αρχιεπίσκοπος της Κρακοβίας Κάρολος Βοϊτίλα έγινε ο πρώτος Πολωνός Πάπας (εντελώς συμπτωματικά και αξιοκρατικά και θεόπνευστα, χωρίς σκοπιμότητες και ανθρώπινες μικρότητες). Και τον τιμούν σαν Άγιο χωρίς να περιμένουν να τον αναγνωρίσει ως τέτοιον η επίσημη Καθολική Εκκλησία (είναι πάντως σε καλό δρόμο, αλλά ο Μοναχέζος διάδοχός του περιμένει να περάσει και λίγο ο καιρός, αλλά έχουν γίνει βήματα προς την κατεύθυνση αυτή).

Κρακοβία, των Εβραίων

Στην Κρακοβία οι Εβραίοι ήταν συγκεντρωμένοι στη συνοικία Καζιμίερζ. Ήταν η συνοικία που μετατράπηκε σε γκέτο. Κι έμεναν πολλές χιλιάδες πριν τον Β'΄παγκόσμιο πόλεμο ενώ σήμερα έχουν μείνει μόνο καμιά 100αριά άτομα. Σε αντίθεση με την Βαρσοβία όμως εδώ τα ίχνη τους είναι πλήρως ορατά. Η ιστορία τους αξιοποιημένη τουριστικά. Στη βόλτα που σου κάνουν στα τουριστικά αξιοθέατα περιλαμβάνονται οπωσδήποτε μερικές στάσεις στη γειτονιά όπου υπάρχουν εννιά (9!) συναγωγές, αρκετές απ' τις οποίες σε λειτουργία!

Καλή Χρονιά

Καλή χρονιά; Μα Σεπτέμβριος είναι. Τι καλή χρονιά λέω εγώ; Σήμερα ανοίγουν τα σχολεία. Παρά τους τίτλους των εφημερίδων πως τα σχολεία ανοίγουν στις 11 (κι επειδή φέτος είναι Κυριακή στις 12) του μήνα, στην πραγματικότητα τα σχολεία ανοίγουν σήμερα για μας τους εκπαιδευτικούς. Στις 11 ανοίγουν για τους μαθητές.

Καλή χρονιά λοιπόν σ' όλους τους εκπαιδευτικούς. Κι ειδικά γι' αυτή τη σχολική χρονιά η ευχή μας χρειάζεται περισσότερο...

Κρακοβία

Η Κρακοβία (Krakow) είναι η δεύτερη σε μέγεθος πόλη της Πολωνίας, με πλούσια ιστορία καθώς παλιότερα υπήρξε πρωτεύουσα της χώρας πριν την Βαρσοβία. Η περιοχή έτσι κι αλλιώς αποκαλείται από τους Πολωνούς "Μικρή Πολωνία" (Mala Polska) και θεωρείται η κοιτίδα της Πολωνίας. Στην πάνω φωτογραφία η κλειστή αγορά που υπάρχει στο κέντρο της τεράστιας κεντρικής πλατείας της πόλης. Μου θύμισε τις αντίστοιχες κλειστές αγορές που υπάρχουν ας πούμε στην Τουρκία (όπως το Καπαλί Τσαρσί), αν και παρόμοια είχα δει και στη Φινλανδία (αλλά μήπως και η κεντρική αγορά στην Αθηνάς ή η Μοδιάνο στη Θεσσαλονίκη παρόμοιες δεν είναι;).

Γλυπτά από Αλάτι

Κοντά στην Κρακοβία υπήρχαν τα αλατωρυχεία της Βιέλιτσκα (Wieliczka). Η ύπαρξη αλατωρυχείων ήταν εξαιρετικά σημαντική, ειδικά τις παλιότερες εποχές, για τις περιοχές που βρίσκονταν μακρυά απ' τη θάλασσα. Κι αυτό γιατί το αλάτι το χρησιμοποιούσαν οι άνθρωποι όχι μόνο για να κάνουν πιο νόστιμα τα φαγητά τους αλλά και για να τα διατηρούν. Η τιμή του ίδια με του χρυσού. Στα αλατωρυχεία της Βιέλιτσκα εκτός απ' το να βγάζουν το αλάτι απ' τη γη οι αλατωρύχοι έφτιαξαν και εξαιρετικά γλυπτά. Και σήμερα το αλατωρυχείο λειτουργεί κάτι σαν μουσείο ας πούμε. Το επισκέπτεσαι για να δεις τόσο το πώς ήταν ένα αλατωρυχείο όσο και για τις κατασκευές από αλάτι που υπάρχουν εκεί. Υπάρχουν ας πούμε τρεις εκκλησίες φτιαγμένες στα έγκατα της γης. Στην πάνω φωτογραφία φαίνεται η μεγάλη τους που αποτελεί και το καύχημά τους και η οποία λειτουργεί κι αν κάποιος θέλει μπορεί να κάνει και το γάμο του εδώ, αν και θα του κοστίσει λιγάκι. Τα πάντα είναι φτιαγμένα από αλάτι (άντε και ξύλο κάπου). Ας πούμε οι πολυέλαιοι, τα αγάλματα, τα πλακάκια στο δάπεδο κλπ.

Βαρσοβία, Συγκοινωνίες

Στην Πολωνία, όπως σ' όλες τις ευρωπαϊκές χώρες, το σιδηροδρομικό δίκτυο είναι αναπτυγμένο. Η Βαρσοβία έχει τρεις βασικούς σιδηροδρομικούς σταθμούς. Αυτός της φωτογραφίας θεωρείται ο κεντρικός (γιατί βρίσκεται στο κέντρο της πόλης κι όχι λόγω μεγέθους). Το κακό είναι, όπως έγραφα και προχθές, πως για να πας μέχρι το σταθμό του μετρό πρέπει να περπατήσεις αρκετά.

Βαρσοβία, η Εβραϊκή

Στη Βαρσοβία (αλλά και γενικότερα στην Πολωνία) πριν τον πόλεμο ζούσαν μερικές εκατοντάδες χιλιάδες Εβραίοι. Όμως η επιχείριση "τελική λύση" των Ναζί τους εξαφάνισε. Η ίδρυση δε του κράτους του Ισραήλ έκανε όσους κατάφεραν να επιζήσουν να μετακομίσουν στο καινούριο κράτος μ' αποτέλεσμα σήμερα να έχουν μείνει ελάχιστοι σ' ολόκληρη τη χώρα. Η ελληνική Βικιπαίδεια έχει μια εμπεριστατωμένη περιγραφή για το "Ολοκαύτωμα". Σε πρώτη φάση οι Εβραίοι κλείστηκαν σε ένα γκέτο που αποτελείτο από δυο τμήματα που επικοινωνούσαν μεταξύ τους με μια γέφυρα(!) και το οποίο απεικονίζεται στην πινακίδα της φωτογραφίας. Στο γκέτο της Βαρσοβίας κλείστηκαν περίπου 350.000 Εβραίοι που περιορίστηκαν στη συνέχεια στο ένα τμήμα μόνο του γκέτο, το μικρό. Μπορεί κανείς να καταλάβει τι σήμαινε τόσες χιλιάδες κόσμος περιορισμένος σε μια τόσο μικρή περιοχή. Αλλά κι αυτό δεν κράτησε πολύ γιατί οι εξοντώσεις έδιναν κι έπαιρναν και με διάφορους τρόπους.

Σχολεία Εξωτερικού

Διακοπή από τα τουριστικά για να παρουσιάσω ένα γράμμα μιας συναδέλφου που επιστρέφει κατεπειγόντως από το Βέλγιο. Διαβάστε στο http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.anagnwstes&id=8405. Αξίζει τον κόπο, δείχνει πώς μας αντιμετωπίζει η δημόσια διοίκηση της χώρας που μας έστειλε στο εξωτερικό. ΘΑ μου πείτε, η ασυνέπεια των κυβερνώντων είναι γνωστή. Αλλά και καψόνι; Γιατί πώς αλιώς να χαρακτηρίσω τη συμπεριφορά αυτή; Και δεν είναι πρώτη φορά - χρονιά. Πέρυσι, έφυγε συνάδελφος να εγκατασταθεί στην Αμερική τέλος Απρίλη, αφού ξόδεψε και ταλαιπωρήθηκε αρκετά για βίζα και στα μέσα Ιούνη την γύρισαν πίσω! Τι να πω.

Βαρσοβία 3

Στη Βαρσοβία ακόμα. Που έχει μια γραμμή μετρό μόνο, κι ο κεντρικός σταθμός του είναι κοντά μεν με τον αντίστοιχο σιδηροδρομικό αλλά όχι τόσο. Αλλ' αυτά θα τα δούμε μια άλλη μέρα, με την επισκόπηση των μεταφορών και συγκοινωνιών της. Πίσω διακρίνεται το μέγαρο πολιτισμού που λέγαμε.

Βαρσοβία 2

Βαρσοβίας συνέχεια. Για αρχή το μέγαρο πολιτισμού. Ένα πολυόροφο κτίριο (καμιά 45αριά πατώματα), που για πολλά χρόνια ήταν το ψηλότερο κτίριο της πόλης. Τώρα γιατί εμένα μου φαίνεται πως παρόμοια υπάρχουν και σ' άλλες πόλεις; Στην Κρακοβία κάπου διέκρινα ένα, αλλά και πριν από λίγο καιρό σε μια ταινία που έδειχνε τη Μόσχα κάπου μου φάνηκε πως είδα ένα παρόμοιο κτίριο. Τώρα τι να υποθέσω; Ή υπήρχε τάση σ' όλες τις πρώην σοσιαλιστικές χώρες να φτιάχνουν ένα τέτοιο παλάτι πολιτισμού ή η ταινία δεν ήταν γυρισμένη όλη στη Μόσχα και κάποιος δεν το πρόσεξε.

Βαρσοβία

Σύμβολο της πόλης της Βαρσοβίας είναι η γοργόνα!

Η Βαρσοβία (Warszawa) είναι η πρωτεύουσα της Πολωνίας. Γι' αυτό κι όταν φτιάχναμε το πρόγραμμα του ταξιδιού προγραμματίσαμε 3 νύχτες διαμονή στην Βαρσοβία και δυο στην Κρακοβία. Αργότερα κάποιοι φίλοι μας είπαν πως η Βαρσοβία δεν αξίζει και τόσο, δεν έχει πολλά πράγματα να δεις, σε αντίθεση με την Κρακοβία και το καλύτερο θα ήταν αν τα είχαμε προγραμματίσει ανάποδα. Τελικά, δεν μετάνιωσα για τις 3 νύχτες στη Βαρσοβία. Αν είχα και τρεις στην Κρακοβία δεν θα μου κακοφαινότανε, αλλά τα βολέψαμε κι έτσι.

Πολωνία

Η Πολωνία είναι ένας καλός προορισμός για διακοπές απ' την Ελλάδα, αλλά μάλλον δύσκολος απ' τη Γερμανία. Και εξηγούμαι: Απ' την Ελλάδα μπορείς να φτάσεις αεροπορικώς. Για παράδειγμα με τη LOT, την επίσημη αεροπορική εταιρίας της Πολωνίας, η οποία έχει καλές τιμές. Και μιας και η χώρα δεν έχει συνδεθεί ακόμα με το ευρώ οι τιμές διαμονής είναι αρκετά χαμηλές. Για να πας όμως απ' τη Γερμανία, συνήθως θα το κάνεις οδικώς και αυτή δεν είναι ότι καλύτερο. Θα περιγράψω την εμπειρία μου από το ταξίδι που, όπως έχω ξαναγράψει, έκανα τον Ιούνιο κι ο καθένας βγάζει τα συμπεράσματά του.

Βερολίνο 2011 Συνέχεια

Λίγα μας λέει η Ελληνική Βικιπαίδεια για τις φιλύρες. Βασικά μιλάει για τη νύμφη Φιλύρα και η μόνη σύνδεση με το δέντρο είναι πως κάποια στιγμή αυτή μεταμορφώθηκε στο ομώνυμο δέντρο. Δηλαδή τίποτα. Αντίθετα στο Φιρίκι βρήκα μερικά ενδιαφέροντα τόσο για το δέντρο όσο και για τα παράγωγά του! Γιατί χρόνια είχα την απορία τι δέντρο είναι αυτό. Πέρυσι που είχα πάει, ήταν ακόμα αρχές Απρίλη κι έτσι δεν είχαν φυλλώσει. Φέτος ο δρόμος ήταν καταπράσινος. Αλλά τα δέντρα αυτά τα είδα και στο Μόναχο. Κι αν δεν ερχόταν ο Σταμάτης να μου ανοίξει τα μάτια, πάντα θα είχα την απορία τι είδους μουριές είναι αυτές (τέτοιες μου φανήκανε). Ώσπου έρχεται λοιπόν ο Σταμ και μας λέει: "Για δες ρε πόσο φλαμούρι πάει χαμένο". Κι εκεί πήρα πρέφα πως δεν είναι κανένα εξωτικό δέντρο αλλά το έχουμε και στην Ελλάδα (αν και, μάλλον όχι στο χωριό μου). Και μάλιστα υπάρχει και σχετικό τραγούδι (σε μουσική του Γερμανού Σούμπερτ μεν, και με ελληνικό στίχο δε "Στη βρύση τη βουνίσια, σιμά είν' η φλαμουριά" - στο σύνδεσμο στο 4:20). Κι έψαξα κι έμαθα.

Βερολίνο 2011

΄

Η άμαξα με τα τέσσερα άλογα και τη Νίκη που υπάρχει στην Πύλη του Βρανδεμβούργου, σήμα της πόλης από πολλών ετών.

Στο Βερολίνο είχα βρεθεί πριν ένα χρόνο περίπου, το Πάσχα του 2010. Ξαναβρέθηκα και τον Ιούνιο στο ξεκίνημα της εκδρομής στην Πολωνία. Η διαδρομή Μόναχο - Βαρσοβία είναι γύρω στα 1100 χλμ, περνάει δε πολύ κοντά απ' το Βερολίνο, όπως είχα δει στους ιντερνετικούς χάρτες του γκουγκλ αλλά και της Μισελέν. Ο πλοηγός μου έδινε μια άλλη διαδρομή, με καμιά 50αριά χιλιόμετρα λιγότερα, αλλά επειδή είχε λιγότερους αυτοκινητόδρομους κι επειδή ο χρόνος που προέβλεπε έβγαινε μεγαλύτερος προτιμήσαμε να πάμε από Βερολίνο, να μείνουμε μια βραδιά εκεί, να συνεχίσουμε την άλλη μέρα για Βαρσοβία, από κει για Κρακοβία και να επιστρέψουμε μέσω Δρέσδης (που τελικά το κάναμε μέσω Σαξονικής Ελβετίας όπως έγραφα τις προηγούμενες μέρες).

Έλβας

Ο Έλβας λοιπόν. Στα Γερμανικά Elbe, και για τον οποίον έχω ξαναγράψει όταν έγραφα για το Αμβούργο. Το οποίο να θυμίσω βρίσκεται χτισμένο στις όχθες του κοντά στις εκβολές (δηλ. 80 χλμ. πριν). Με συνολικό μήκος 1500 χλμ και κάτι διασχίζει τη Γερμανία από νοτιοανατολικά προς βορειοδυτικά. Αλλά σήμερα θα ασχοληθώ με ένα κομμάτι του Έλβα, αυτό που βρίσκεται στη Σαξονική Ελβετία για την οποία έγραφα στα τελευταία σημειώματα. Εδώ που ο Έλβας κάνει ένα μεγαλόπρεπο S. Και φωτογραφίες απ' αυτές τις δυο καμπύλες τους θα παρουσιάσω. Η πρώτη, που είναι μια πανοραμική λήψη απ' το Μπαστάι και στην οποία διακρίνεται το Λίλιενστάιν, είναι μεν περιγραφική, αλλά μου τα χάλασαν κάτι σταγόνες βροχής που έπεσαν εκείνη την ώρα στο φακό.

Κένιγκστάιν Συνέχεια

Όπως έγραφα λοιπόν στο κάστρο του Κένιγκστάιν περάσαμε πολλές ώρες. Έτσι είναι πάρα πολλές οι φωτογραφίες που μαζεύτηκαν (παρόλο που όλες του Έλβα τις κράτησα για επόμενη δημοσίευση). Οπότε σήμερα παρουσιάζω τη συνέχεια.