Ίντερνετ και Σχολικά Μαθηματικά

Τι σου είναι το ίντερνετ ή μάλλον ο παγκόσμιος δικτυακός ιστός (κοινώς www). Για αλλού ξεκινάς κι αλλού η ζωή σε πάει. Όπως έγραφα παλιότερα παρακολουθώ τακτικά το ιστολόγιο (κοινώς μπλογκ) "Οι λέξεις έχουν τη δική τους ιστορία" του Νίκου Σαραντάκου. Τις προάλλες λοιπόν, είχε ως θέμα "Η εχθροπάθεια, το μίσος κι ένα επικίνδυνο νομοσχέδιο" και αναφερόταν στην καταγωγή της λέξης "εχθροπάθεια" που υπάρχει στο νομοσχέδιο του υπουργείου δικαιοσύνη με θέμα «Καταπολέμηση ορισμένων μορφών και εκδηλώσεων ρατσισμού και ξενοφοβίας μέσω του Ποινικού Δικαίου», που ήταν σε δημόσια διαβούλευση μέχρι τις 3 του μήνα και για το οποίο γίνεται συζήτηση τις τελευταίες μέρες (αναφέρθηκε με ανακοίνωσή του και ο Πειραιώς Σεραφείμ!). Μπορώ να πω πως αυτές οι "δημόσιες διαβουλεύσεις" κάπου δεν μου κάθονται καλά. Καλή η συζήτηση, αν απ' αυτήν προκύπτει κάτι. Αν π.χ. αλλάξει κάτι στο νομοσχέδιο γιατί έτσι προέκυψε απ' τις τοποθετήσεις (αν και οι τοποθετήσεις στο δίκτυο ούτε την αίσθηση της κοινής γνώμης απηχούν αφού δεν έχουν όλοι πρόσβαση και διάθεση να γράψουν ούτε κι αν ακόμα ήταν έτσι η νομοθεσία δεν μπορεί να γίνεται με βάση το τι θέλει ο κόσμος). Και καλά, εδώ (όπως και σε άλλα υπουργεία) υπήρχε ένα νομοσχέδιο προς κρίση. Αλλά οι συνηθισμένες διαβουλεύσεις του υπουργείου Παιδείας όπως αυτή που τρέχει αυτές τις μέρες "για το νέο πλαίσιο αρχών της ελληνόγλωσσης εκπαίδευσης στη διασπορά" όπου παρουσιάζονται κάποιες θέσεις, καλούνται οι διαβουλευόμενοι (sic!) να καταθέσουν τις απόψεις τους και βλέπουμε τι θα βγει (που θα εξαρτηθεί από άλλα)...

Το Καλό το Μονοπάτι

Ξέρω. Ο τίτλος παραξενεύει. Θυμίζει μια παροιμία αλλά λίγο παραποιημένη. Κάπως έτσι είναι. Όσοι με ξέρουν από κοντά, ξέρουν πως πολλές φορές μ' αρέσει να κάνω τέτοιες αλλαγές. Αλλά εδώ η αναστροφή αυτή έχει να κάνει και με αυτό που θέλω να πω. Βλέπετε "άλλα μελετάν τα βόδια κι άλλα μελετά ο ζευγάς". Σήμερα δεν είχα θέμα να βάλω κι έλεγα να τη βγάλω με ανέκδοτα και τελικά προκύπτουν παροιμίες. Αλλά αυτό που έγινε την περασμένη βδομάδα με εντυπωσίασε αρκετά κι αποφάσισα να γράψω κάτι για το θέμα.

Λίμνες κι Άλλες

Ε, σήμερα λέω να τελειώνω επιτέλους με τις λίμνες - λούτσες του (βόρειου τμήματος του) Μονάχου. Πολλές βγήκαν, και πράγματι από ένα σημείο και πέρα άρχισα να τις επισκέπτομαι τη μια μετά την άλλη με στόχο να καταφέρω να πάω σε όλες. Δεν είναι όλες το ίδιο ενδιαφέρουσες. Αλλά είπαμε. Στόχος να πω πως πέρασα από όλες. Αυτές οι τελευταίες είναι σχετικά μακριά, γύρω στα 15 χιλιόμετρα Είναι δύο οι εξής τέσσερις, κατά πρώτον το συγκρότημα λιμνών Λάνγκβιντερ Ζέεν με τρεις λίμνες (την ομώνυμη Langwieder See, την Λάσζεε - Laßsee και την Μπίρκενζεε - Birkensee). Απ' αυτές πήγα στις δυο πρώτες, μικρού μεγέθους, ε, είπα να μην περπατήσω και μέχρι την τρίτη (που είναι λέει ενδιαφέρουσα και χώρος κολύμβησης γυμνιστών αλλά και βιότοπος). Έκανε και έναν σχετικό ψόφο. Όλες φτιαχτές, αποτέλεσμα των έργων για κατασκευή των διπλανών αυτοκινητόδρομων.

Λίμνες, Άλλες

Εκτός απ' αυτές τις λίμνες - λούτσες που ανέφερα, άλλη μεγαλύτερη κι άλλη μικρότερη, υπάρχουν κι άλλες. Όπως η λίμνη στο Ολυμπιακό πάρκο. Ένα πλάτεμα στο κανάλι που κουβαλάει τα νερά από το Νύμφενμπουργκ (κι από τις λίμνες προς το ποτάμι, τον Ίζαρ) και φτιάχτηκε η λίμνη. Από τον πύργο πάνω φαίνεται ολόκληρη και μοιάζει ίσως και μεγάλη ενώ στην πραγματικότητα είναι μια σταλιά. Έχει κάποιο μήκος αλλά πλάτος τίποτα. Παρ' όλ' αυτά φιλοξενεί πολλά πουλιά (τις αγαπημένες πάπιες της Μαρίας) αλλά και ποδήλατα νερού για βόλτα!

Αποκριές και Διακοπές

Έγραφα πέρυσι για το καρναβάλι στη Γερμανία κι έτσι μάλλον δεν έχω να γράψω πολλά φέτος. Έβαλα μερικά χθες από το Μόναχο, τι άλλο (καλά, ποτέ δεν ξέρεις). Καθαρή Δευτέρα σήμερα και εδώ. Βλέπετε, το Πάσχα ανατολικών και δυτικών συμπίπτει και φέτος. Για τη βδομάδα αυτή λοιπόν, το πρόγραμμα έχει διακοπές. Ανάλογα με το κρατίδιο, σε άλλα είναι μια - δυο μέρες (π.χ. μόνο η Δευτέρα, άντε και η Τρίτη), ενώ σε άλλα όπως στη Βαυαρία είναι όλη αυτή η βδομάδα.

Απόκριες στο Μόναχο

Κρύο σήμερα, το σκεφτόμασταν να βγούμε ή όχι. Τελικά αποφασίσαμε να κάνουμε μια βόλτα στο κέντρο. Κι είδαμε πως για άλλη μια φορά έχει στηθεί πανηγυράκι. Με μεταμφιέσεις (όχι ακριβώς, αλλά όλοι είχαν κάτι πάνω τους που να θυμίζει μασκαράδες), μουσική, χορό φαΐ και (κυρίως) ποτό.

Λίμνες, Κάρλσφελντερ και Λέρχεναουερ Ζέε

Επόμενος σταθμός η λίμνη του Κάρλσφελντ (Karlsfelder See). Το Κάρλσφελντ είναι ένα χωριό (; με 20 χιλιάδες κατοίκους πώς να το πω;) βρίσκεται ανάμεσα στο Μόναχο και το Ντάχαου. Ανήκει στην περιοχή του τελευταίου και στη λίμνη του καταφεύγουν και οι κάτοικοι του τελευταίου. Όπως φαίνεται κι απ' τη φωτογραφία έχει αρκετά μεγάλο μέγεθος (αν και όχι κάτι το εξαιρετικό, μεγάλη στα πλαίσια της σχετικότητας, όλες είναι μικρές ανακουφιστικές λίμνες - λούτσες, και δεν ξέρω πόσες απ' αυτές είναι φυσικές και πόσες τεχνητές).

Λίμνες, Φέλντμοχινγκερ Ζέε

Η λίμνη του Φέλντμοχινγκ, η Φέλντμοχινγκερ (Feldmochinger See) είναι λίγο πιο βόρεια και δυτικά απ' τη Φάζανερι κι είναι η μεγαλύτερη απ' την τριάδα Φάζανερι, Φέλντμοχινγκερ και Λέρχεναουερ (έρχεται κι αυτηνής η σειρά). Κι αυτή μισοπαγωμένη φέτος (πέρυσι που ο χειμώνας ήταν πιο βαρύς και τα κρύα περισσότερα πρέπει να ήταν περισσότερος ο πάγος), με τα πουλιά της να κάνουν βόλτες.

Λίμνες, Φάζανεριζέε

Λιμνών του Μονάχου συνέχεια. Σειρά παίρνει σήμερα η λιμνούλα στο Φάζανερι (Fasaneriesee) μια περιοχή στα βόρεια του Μονάχου (εκεί βρίσκονται οι περισσότερες αν όχι όλες οι λούτσες - λίμνες που λέγαμε).

Λίμνες, Κλάινχεσελόχερ Ζέε

Καλό μήνα. Το Μόναχο, όπως έχω ξαναγράψει, βρίσκεται σε ένα οροπέδιο των Άλπεων. Σε υψόμετρο 520 περίπου μέτρων διαρρέεται απ' τον Ίζαρ αλλά νερά υπάρχουν πολύ περισσότερα. Κι όπως συμβαίνει και στα δικά μας βουνά, όπου υπάρχει ένα κοίλωμα φτιάχνεται μια λούτσα απ' τα νερά της περιοχής. Λούτσα, για τους μη γνώστες, λέγεται στην Ήπειρο (δεν ξέρω αν είναι αρβανίτικο κι από κει και η Λούτσα της Αττικής) ακριβώς αυτό το πράγμα: μια κοιλότητα στην οποία μαζεύονται νερά (και έτσι δίνεται στο Βικιλεξικό και στο λεξικό της "Πύλης για την Ελληνική γλώσσα" που του δίνει σλάβικη καταγωγή). Εδώ τις λούτσες αυτές, που υπάρχουν ή δημιουργούνται σε πολλά σημεία, τις κάνουν λίμνες. Τι εννοώ: φτιάχνουν τον περιβάλλοντα χώρο ως χώρο αναψυχής, δημιουργούν τις κατάλληλες συνθήκες για βόλτα και έγινε η λούτσα λίμνη: εστία χαράς και διασκέδασης.

Απεργίες

Απεργίες δεν γίνονται μόνο στην Ελλάδα όπως ίσως νόμιζε κάποιος ή όπως πολλές φορές παρουσιάζεται από τα ελληνικά ΜΜΕ. Άντε, μερικές φορές, να μάθουμε (κατά σειρά) και για Γαλλία, (που είναι συνήθως και επισοδιακές) Αγγλία, Ιταλία. Από κει και πέρα σπάνια να ακουστεί κάτι (με εξαίρεση τις περιπτώσεις που γίνεται μεγάλος χαμός). Η πραγματικότητα όμως είναι πως απεργίες γίνονται και στις "προηγμένες" χώρες όπως η Γερμανία. Ειδικά στα ΜΜΜ, τις συγκοινωνίες δηλαδή. Βέβαια, αυτό δεν είναι κάτι καθημερινό. Ύστερα, δεν ξέρω γιατί αλλά μέχρι τώρα απεργία προκηρύσσει (και κάνει) ένα σωματείο κάθε φορά κι όχι ομοσπονδία, μ' αποτέλεσμα να υπάρχουν και άλλοι που κάνουν την ίδια ακριβώς δουλειά αλλά ανήκουν σε άλλο σωματείο, άρα δεν απεργούν.

Νοσοκομεία

Το νοσοκομείο του Σβάμπινγκ (Κλίνικουμ Σβάμπινγκ - Klinikum Schwabing). Στα δεξιά η απαραίτητη εκκλησία του νοσοκομείου.

Τελικά το ξανασκέφτηκα. Μπορεί η εμπειρία από νοσοκομεία να είναι μικρή, αλλά κάτι υπάρχει. Έτσι λέω να γράψω μερικά και γι' αυτά, επιφυλασσόμενος να επανέλθω αν, ο μη γένοιτο, μάθω περισσότερα και μπορώ να τα περιγράψω! Βέβαια και πάλι ότι γράφω είναι για το Μόναχο, τι γίνεται πιο πέρα δεν έχω ιδέα.

Φαρμακεία

Σειρά σήμερα έχουν τα φαρμακεία για να ολοκληρώσουμε το θέμα της υγείας. Δηλ. για την ακρίβεια, δεν έχω γράψει τίποτα για τα νοσοκομεία, αλλά η επαφή μου μ' αυτά είναι πολύ περιορισμένη και μακάρι να μείνει τόσο. Δεν είναι ανάγκη να τα γνωρίσω απ' την καλή τους!

Φάρμακα

Η συνταγογράφηση είναι ένα θέμα που σχετίζεται με το χθεσινό και είναι κατά κάποιο τρόπο η συνέχειά του. Όταν πας στο γιατρό, τις περισσότερες φορές θα σου γράψει κάποια φάρμακα. Δηλ. στην πραγματικότητα εδώ, ο γιατρός θα δώσει εντολή στη γραμματέα (σπάνια στον, συνήθως είναι γυναίκες σ' αυτές τις θέσεις) να τα γράψει. Και θα ελέγξει και θα υπογράψει τη συνταγή εκ των υστέρων (ή αν υπάρχει απόλυτη εμπιστοσύνη και εκ των προτέρων). Όπως έγραφα και χτες, ο κάθε ασφαλισμένος έχει την κάρτα του ασφαλιστικού φορέα. Αυτήν και μόνο. Ούτε βιβλιάρια ούτε τίποτα. Και μιας και το μέγεθος είναι τόσο μικρό δεν είναι δύσκολο να την έχει μαζί του οποιαδήποτε ώρα και στιγμή.

Επίσκεψη σε Γιατρό

Η επίσκεψη σε γιατρό εδώ είναι μεγάλη και δύσκολη υπόθεση. Και γίνεται ακόμα πιο δύσκολη για μένα που τα γερμανικά μου είναι βράσ' τα. Διάβαζα τις προάλλες για τα ραντεβού που χάνονται στην Αθήνα. Τα ίδια και χειρότερα σε καθημερινή βάση γίνονται κι εδώ. Κι εκεί τα ραντεβού χάθηκαν λόγω της απεργίας των γιατρών. Εδώ μπορούν να χαθούν για πιο απλούς λόγους; γιατί π.χ. ο γιατρός αρρώστησε(! κι οι γιατροί άνθρωποι είναι κι αρρωσταίνουν). Αλλ' ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά.

Θερμοκρασίες Έσω και Έξω

Χειμώνας κι οι εξωτερικές θερμοκρασίες χαμηλές. Το πόσο χαμηλές είναι σχετικό, αφού ο φετινός χειμώνας είναι (ή ήταν; τέλειωσε; να ελπίζουμε;) ήπιος. Οι μέρες με θερμοκρασία κάτω από το μηδέν καμιά 30αριά όλες κι όλες, μου φαίνονται πολύ λίγες σε σχέση με πέρυσι. Αν και αρκετές απ' αυτές η αίσθηση του κρύου ήταν έντονη, κάνα δυο νύχτες έφτασε ή και πέρασε τους -15, καμιά 10αριά στο -9, -10 και τις υπόλοιπες από -6 και πάνω. Αυτές είναι οι πιο χαμηλές θερμοκρασίες, της νύχτας, τη μέρα ανέβαινε μερικούς βαθμούς. Εν τω μεταξύ υπήρχαν ενδιάμεσα σημαντικά διαλείμματα. Μέρες ζεστές για χειμώνα, που η θερμοκρασία έφτανε τους 10 ή τους 15 βαθμούς το μεσημέρι και έπεφτε στους 6 ή τους 8 το βράδυ. Αυτή τη στιγμή, το wetter.com (ένα σάιτ από το οποίο συνήθως παρακολουθώ την πρόγνωση του καιρού) δίνει -3,4 βαθμούς για το Μόναχο και -2,2 για τη Στουτγάρδη.

Γκλαμουριά!

Ανεργία; Μετανάστευση

Αρκετές φορές παίρνω μηνύματα από Έλληνες που ρωτάνε για το αν υπάρχει ανεργία στη Γερμανία και για τις συνθήκες εργασίας εδώ. Δυστυχώς δεν μπορώ να απαντήσω ούτε για το ένα ούτε για το άλλο. Βλέπετε εγώ είμαι αποσπασμένος από την Ελλάδα εδώ, η Ελλάδα είναι αυτή που με πληρώνει και σε ελληνικό σχολείο δουλεύω, άρα ούτε με τις γερμανικές συνθήκες στην αγορά εργασίας έρχομαι σε επαφή ούτε και ξέρω Γερμανούς με τους οποίους να συζητήσω τέτοια θέματα (στην πραγματικότητα δεν ξέρω κανέναν Γερμανό - άρα δεν μπορώ να συζητήσω ούτε άλλα θέματα, αλλά λέμε τώρα). Το μόνο που μπορώ να πω είναι αυτά που βλέπω. Και τι είναι αυτά;

Κυκλοφοριακά

Οι πρώτες γραμμές αυτού του σημειώματος γράφτηκαν πριν πολύ καιρό. Η αφορμή δόθηκε όταν το διάστημα των διακοπών των Χριστουγέννων πήγαμε στο χιονοδρομικό. Είχα γράψει τότε ένα σημείωμα και το έκανα, όχι τόσο για να πω πώς ήταν στο Λένγκρις, όσο γιατί μέχρι να γυρίσω είδα κι έπαθα. Κι εξηγούμαι: Είχε γίνει αρκετή συζήτηση εκ των προτέρων με θέμα ποιο μέσο να προτιμήσουμε για να πάμε στο Λένγκρις. Το χιονοδρομικό από το χωριό που βρίσκεται ο σταθμός των τρένων είναι ενάμισι - δυο χιλιόμετρα κι υπάρχει λεωφορείο που ξεκινάει με το που φτάνει το τρένο. Απ' την άλλη η απόσταση από το Μόναχο δεν είναι τρομερή. Γύρω στα 70 χιλιόμετρα και καθώς το τρένο που ξεκινάει από εδώ, στο δρόμο χωρίζεται και ξαναχωρίζεται σε τρεις διαφορετικούς προορισμούς κάνει αρκετή ώρα. Έτσι η ιδέα να πάρουμε το αυτοκίνητο μας φαινόταν καλή.

Ρέγκενσμπουργκ

Στο Ρέγκενσμπουργκ (Regensburg) είχαμε πάει το καλοκαίρι. Το συζητάγαμε αρκετό καιρό με τον Γιάννη και τη Μάγδα να κάνουμε μια βόλτα προς τα εκεί, ο καιρός πέρναγε, και από αναβολή σε αναβολή το πηγαίναμε. Εκείνοι θα έφευγαν από τη Γερμανία κι αυτή η κοινή βόλτα (σε συνδυασμό και με ένα ταξιδάκι στον Δούναβη) είπαμε ότι έπρεπε να γίνει. Το συνδυάσαμε με την παραλαβή των ποδηλάτων τους. Μας τα έφεραν μέχρις εκεί, κάναμε τις τσάρκες μας και στην επιστροφή προς Μόναχο τα πήραμε μαζί μας κι έτσι αποκτήσαμε ποδήλατα. Τη μέρα εκείνη, δεν ξέρω πώς τα κατάφερα και ξέχασα να πάρω τη φωτογραφική μηχανή μαζί μου. Η Μάγδα προσφέρθηκε να μου δώσει τη δική της, έτσι πολλές από τις φωτογραφίες τις τράβηξα εγώ με τη δική της μηχανή ενώ κάποιες άλλες τις τράβηξε εκείνη. Έτσι κι αλλιώς στο τέλος θα τις ανταλλάζαμε, δεν θα ήταν και η πρώτη φορά. Η πρώτη επαφή μας με την πόλη, με το που βγήκαμε από το σταθμό, ήταν μια ολάνθιστη ροτόντα με το σήμα της πόλης.

Βιέννη, 2008

Το δημαρχείο τη νύχτα

Το Πάσχα του 2008 κάναμε μια μεγάλη βόλτα ανά την Ευρώπη. Φθάσαμε με πλοίο στη Βενετία, που ήταν η πρώτη πόλη που είδαμε, επισκεφθήκαμε φίλους που ήδη βρίσκονταν με απόσπαση στη Γερμανία να δούμε πώς περνάνε κι επιστρέψαμε οδικά στην Ελλάδα. Η παρέα ήταν μεγάλη, εκτός από τη γνωστή οικογενειακή τετράδα ήταν μαζί μας και ο γιος κάποιων φίλων στο πήγαινε, ενώ στην επιστροφή ενσωματώθηκε στην ομάδα και η κόρη, σύνολο άτομα 6. Το ταξίδι πήγε πολύ καλά, σταθήκαμε σε αρκετές πόλεις και πήραμε μόλις μια ιδέα απ' την κάθε μια, αφού μέναμε μια μέρα μόνο. Γιατί τα λέω όλ' αυτά; Μέσα στις πόλεις που επισκεφθήκαμε τότε, ήταν και η Βιέννη. Έτσι, στην καινούρια μας επίσκεψη εκεί, αποφύγαμε να περάσουμε από μέρη που είχαμε δει. Όχι γιατί δεν μας άρεσαν αλλά γιατί θέλαμε να δούμε και καινούρια. Κι υπήρχαν πολλά.

Συναυλία στη Βιέννη

Αλλιώς τα θέλω και αλλιώς μου βγαίνουν. Πρώτα έπρεπε να πω για τη Βιέννη, μετά για τις συγκοινωνίες και τέλος για τη συναυλία. Ακόμα για τη Βιέννη δεν έχω μιλήσει, αλλά τα άλλα παρουσιάζονται. Ας είναι.
Κάπως έτσι ξεκίνησα να γράφω, πολύ καιρό πριν, αλλά βλέπετε "άλλα μελετάν τα βόδια κι άλλα μελετά ο ζευγάς". Είχα κατά νου το σημερινό θέμα να το γράψω και να το βάλω τις πρώτες μέρες μετά την επιστροφή απ' τη Βιέννη (πριν ανοίξουν τα σχολεία - ή ακόμα κι όταν ήμασταν εκεί), αν ήταν δυνατόν. Πέρασε καιρός από τότε, χρόνος δεν βρέθηκε κι έτσι μπήκε με τη σωστή σειρά του, αλλά την αρχή την άφησα, έτσι, για να φαίνεται πως εξελίσσονται τα πράγματα.

Βιέννη: Καφές, Φαγητό

Κουίζ: Τι είναι αυτό που κρατάει η κυρία; Η απάντηση στο τέλος.

Η Βιέννη περηφανεύεται πως είναι η πατρίδα του σνίτσελ. Χιλιάδες σνίτσελ πουλιούνται καθημερινά στην πόλη (και στην υπόλοιπη Αυστρία, αλλά όχι με τον ίδιο ρυθμό). Έτσι αυτό που φάγαμε αρκετά ήταν σνίτσελ. Η Ειρήνη κατάφερε στις 4 μέρες που μείναμε να φάει 4 φορές σνίτσελ: Μία στο δρόμο στο χέρι σε ψωμάκι (3€), μια σε εστιατόριο σερβιρισμένο κανονικά (8€;) και δυο σε ενδιάμεσο: σε πιάτο με πατάτες τηγανιτές (4 - 5€) αλλά στο χέρι ( ή σε παρακείμενο τραπεζάκι). Εγώ τις δυο τελευταίες μόνο. Την πρώτη μέρα αποφάσισα να φάω μπόσνια (Bosnia - 3€) που είναι λουκάνικο σε ψωμάκι με διάφορα καυτερά.

Βιέννη, η Παραδουνάβια

Η Βιέννη είναι χτισμένη πάνω στο Δούναβη. Τη διασχίζει με τρία διαφορετικά τμήματα, τα εξής τέσσερα. Το κανάλι του Δούναβη είναι αυτό που περνάει από το κέντρο. Ο κύριος ποταμός ευθυγραμμίστηκε απ' την παλιά του ροή κι έτσι το παλιό κομμάτι είναι σχετικά ξεκομμένο κι ο κύριος όγκος των νερών (και η διελεύσεις των πλοίων) είναι στο καινούριο κομμάτι που δημιουργήθηκε. Αυτό το καινούριο κομμάτι είναι χωρισμένο στη μέση από μια νησίδα στην οποία υπάρχει και σταθμός του μετρό. Το ένα κομμάτι ήταν σε πλήρη λειτουργία ενώ το άλλο εν μέρει παγωμένο.

Βιέννη, Ακόμα

Υπάρχουν κάποια πράγματα, κτίρια ή μνημεία ή σημεία που είναι τόσο χαρακτηριστικά μιας πόλης, που όταν τα δεις σε μια φωτογραφία είσαι σίγουρος πως είναι από το συγκεκριμένο μέρος. Ο πύργος του Άιφελ π.χ. ή ο Παρθενώνας δεν δημιουργούν αμφιβολία για το σε ποια πόλη αναφέρονται. Ο ναός του Αγίου Στεφάνου είναι κάτι αντίστοιχο για τη Βιέννη. Αν και παρόμοια πολύχρωμα κεραμίδια υπάρχουν και σε ναούς στη Βουδαπέστη και στο Μόναχο, ο συγκεκριμένος ίσως γιατί έχει προβληθεί, ίσως γιατί είναι εύκολο να τα δεις ο συγκεκριμένος έχει γίνει σήμα κατατεθέν. Βέβαια, για να πω την αλήθεια, δεν είναι μόνο αυτός που αν δει κάποιος θα αναγνωρίσει ότι γίνεται αναφορά στη Βιέννη. Τα έχουν καταφέρει κι υπάρχουν διάφορα μνημεία που σε παραπέμπουν σ' αυτήν. Το δημαρχείο ή το χρυσό άγαλμα του Στράους είναι κάποια απ' αυτά.

Βιέννης Συνέχεια

Η παρουσίαση της Βιέννης προφανώς και δεν μπορεί να ξεμπερδέψει έτσι εύκολα με ένα - δυο σημειώματα. Τα γενικά τα είπαμε, έχουμε και κάτι λίγα ακόμα αλλά αυτά θα μπουν μαζί με φωτογραφίες. Στη φωτογραφία για παράδειγμα είναι το Σένμπρουν (Schönbrunn). Τι είναι αυτό? Ένα παλάτι, τι άλλο. Ένα θερινό παλάτι που έμεναν διάφοροι αυτοκράτορες μεταξύ των οποίων και η διάσημη Σίσσυ, που είχε και γνωριμίες με τον Λουδοβίκο ΙΙ του Μονάχου, αυτόν που έχτιζε παλάτια! Μαρία Θηρεσία και Φραγκίσκος Ιωσήφ δυο άλλα παλιότερα αλλά εξίσου διάσημα ονόματα.

Βιέννη

Ο ναός του Αγίου Στεφάνου στο κέντρο της πόλης αποτελεί σημείο αναφοράς

Η Βιέννη συνοδεύεται συχνά από τον τίτλο αυτοκρατορική. Και τον τίτλο αυτόν τον έχει κερδίσει επάξια αφού στ' αλήθεια είναι τέτοια. Μας γοήτευσε πολύ κι αν είχαμε προγραμματίσει μερικές μέρες ακόμα διαμονή εκεί, ευχαρίστως θα βρίσκαμε τι να δούμε και που να πάμε. Τα επιβλητικά κτίρια σε όλη την παλιά πόλη έδιναν μια τέτοια αίσθηση αρχοντιάς και πλούτου, που υπήρχε αλλά και υπάρχει ακόμα, όχι ξεπεσμένα μεγαλεία. Και το λέω αυτό εγώ, που το κόλλημά μου με το Μόναχο είναι γνωστό!

ΚΤΕΟ

Έγραφα χθες για το δακτύλιο και την κατάταξη των αυτοκινήτων σε κατηγορίες. Ποιος είναι αρμόδιος για να δώσει τέτοιο χαρακτηρισμό και να ελέγξει αν ένα αυτοκίνητο είναι κατάλληλο για κυκλοφορία, αν πληρεί αυτές ή εκείνες τις προδιαγραφές; Ο TÜV. Τι είναι αυτός; ένας οργανισμός αντίστοιχος του ΚΤΕΟ αλλά με πολλές ακόμα αρμοδιότητες. Πέρα από τον έλεγχο επεξεργάζεται τις προδιαγραφές που πρέπει να πληρούν όχι μόνο οι μηχανές και τα υπόλοιπα συστήματα του αυτοκινήτου αλλά και κάθε άλλο αντικείμενο μηχανή ή όχι.

Δακτύλιος

Ο δακτύλιος που περιορίζει την κυκλοφορία των αυτοκινήτων στο κέντρο των πόλεων δεν είναι ελληνική εφεύρεση. Δεν υπάρχει μόνο στην Αθήνα (και νομίζω και στο Ηράκλειο;). Υπάρχει και σε διάφορες πόλεις της Γερμανίας. Μόνο που ο χαρακτήρας του και ο τρόπος λειτουργίας του είναι διαφορετικοί. Λέγεται περιβαλλοντικός και είναι ακριβώς τέτοιος, άσχετα με το ότι κι αυτός της Αθήνας ως τέτοιος χαρακτηρίζεται (αν και σ' αυτόν ο πραγματικός του ρόλος, όπως δείχνουν και οι όροι που λειτουργεί, είναι για να κυκλοφορούν λιγότερα αυτοκίνητα και να μην υπάρχουν κυκλοφοριακά προβλήματα). Στο Μόναχο άρχισε να εφαρμόζεται από 1ης Οκτώβρη, αλλά τις τελευταίες μέρες άρχισαν δημοσιεύματα στις εφημερίδες που εφιστούν την προσοχή των οδηγών ότι τέλειωσε η περίοδος χάριτος. Η παραβίασή του κοστολογήθηκε στα 40€.

Εκπτώσεις

Τελειώνουν αυτές τις μέρες οι χειμερινές εκπτώσεις (WSV) που ξεκίνησαν στα τέλη του περασμένου μήνα. Αντίστοιχα υπάρχουν και οι θερινές (SSV) που είναι τον Ιούλιο. Υποτίθεται πως είναι για την εκκαθάριση του στοκ της σαιζόν. Δεν είχα καταλάβει αν αυτές είναι θεσμοθετημένες ή εθιμικές. Ψάχνοντας λοιπόν στην Βικιπαίδεια (ανεξάντλητη πηγή πληροφοριών) βρήκα ότι είναι οργανωμένες βάση νόμου εδώ και πολλά χρόνια. Επαναλαμβάνονται ταχτικά, το πότε ακριβώς θα τις αρχίσει και θα τις τελειώσει το κάθε κατάστημα είναι λίγο πέρα δώθε. Το μόνο σίγουρο είναι πως οι μεν γίνονται τον Ιανουάριο οι δε τον Ιούλιο. Υποτίθεται δυο βδομάδες αλλά εγώ τις βλέπω πεντέξι.

Όπερα

Την Όπερα την είχα ακουστά. Ότι δηλαδή είναι ένα θέατρο με μουσική και κάποια κομμάτια τραγουδιστικά. Το κτίριο της όπερας κι αυτό ακουστά το είχα. Είτε από ταινίες είτε ως αξιοθέατο, πάντα εντυπωσιακό με κολώνες κι αγάλματα απ' έξω με πολυελαίους κι εντυπωσιακά θεωρεία από μέσα. Κι εδώ, στη Γερμανία, κάθε πόλη που σέβεται τον εαυτό της έχει τη δική της όπερα. Έτσι είπαμε με τη Μαρία να πάμε κι εμείς να δούμε τουλάχιστον μια φορά ιδίοις όμασι πώς είναι από μέσα κι αυτή η όπερα. Βέβαια, θα μου πει κάποιος τι δουλειά έχει ένας άσχετος με τέτοιο χώρο. Ε, πώς. Να μην ξέρω;

Πάσαου

Όταν έγραφα για τη βόλτα στο Δούναβη, ανέφερα ότι η εκδρομή ξεκίνησε απ' το Πάσαου, που είναι από μόνο του ένας προορισμός, γιατί είναι πανέμορφο. Έτσι λοιπόν σήμερα είπα να βάλω μερικές όψεις του να μοιραστώ την ομορφιά του, αν και μάλλον θα ξαναπάω κατά κει! Το Πάσαου βρίσκεται στα σύνορα με την Αυστρία, στη συμβολή του Δούναβη με τον Ιν (αυτόν που περνάει από το Ίνσμπρουκ).

Εθελοντική Εργασία σχολείων!

Όχι Σήμερα δεν θα ασχοληθώ με τα Ελληνόγλωσσα σχολεία. Το θέμα το εξάντλησα επί του παρόντος. Αλλά είπα να παρουσιάσω ένα που και έχει και δεν έχει σχέση μ' αυτό. Αναφέρεται σε σχολείο του εξωτερικού μεν, αλλά πρόκειται για γερμανικό σχολείο στη Γερμανία - άρα ουδεμία έκπληξη.

Καθυστερήσεις Τρένων

Πολλές φορές έχω γκρινιάξει για τις καθυστερήσεις των τρένων. Πως πολλές φορές παρατηρούνται καθυστερήσεις και πως η περίφημη συνέπεια των γερμανικών μέσων συνήθως πάει περίπατο (Παρεμπιπτόντως, οι Γερμανοί εντυπωσιάζονται από την ακρίβεια των Ελβετικών μέσων. Ποτέ δεν μένει ευχαριστημένος ο άνθρωπος!). Ποιοι είναι όμως οι λόγοι για τις καθυστερήσεις αυτές. Τις πταίει;

Τούτσινγκ

Το Τούτσινγκ (Tutzing) είναι ένα γραφικό ψαροχώρι, 10.000 κατοίκων, που βρίσκεται στις όχθες της λίμνης Στερνμπεργκ (Sternberg), γύρω στα 40 χιλιόμετρα νότια - νοτιοδυτικά του Μονάχου το οποίο συνδέεται μ' αυτό και με τον προαστιακό (στη φωτογραφία ο σταθμός του). Το είχαμε επισκεφτεί το καλοκαίρι κι είπα να το παρουσιάσω, έστω και τώρα! Από εδώ ξεκινάνε (ή εδώ φτάνουν) και καραβάκια που ενώνουν διάφορα χωριά που βρίσκονται στις όχθες της Λίμνης.

Τα Βιβλία που Διαβάζω

Στο τρένο, εκτός από το ν α γράφω τα «Γράμματα από τη Γερμανία» ή να χαζεύω στο ίντερνετ, εκείνο που κάνω είναι να διαβάζω. Είμαι συνδρομητής στη Ελληνική έκδοση του Νάσιοναλ Τζεογκράφικ (που επιμένει να γράφεται και στο Ελληνικά ως National Geographic) που μου έρχεται κάθε μήνα αλλά προφανώς δεν είναι αρκετό. Έτσι έχω την ευκαιρία να διαβάζω πολλά βιβλία. Το πολλά έχει να κάνει σε σχέση με παλιότερα, που διάβαζα μόνο τα καλοκαίρια, αφού υπάρχουν άλλοι, γνωστοί και φίλοι ακόμα, που διαβάζουν πολύ περισσότερα.

Ευκολίες - Δυσκολίες Οικοδομικών Εργασιών

Υπάρχει μεγάλη διαφορά όταν κάνεις προϋπολογισμό για ένα έργο στην Ελλάδα ή στη Γερμανία ή στις Κάτω Χώρες. Για δυο λόγος: Ο ένας, το είδος του προς εκσκαφή υλικού. Και ο δεύτερος η μη σεισμικότητα της περιοχής. Άλλο να πρέπει να σκάψεις χώμα κι άλλο να έχεις βράχια. Άλλο να πρέπει να αντέξει στα 6 ή στα 7 ρίχτερ κι άλλο να μην ξέρεις τι πάει να πει σεισμός παρά μόνο από τα βιβλία.

Αεροδρόμιο Μονάχου

Το αεροδρόμιο του Μονάχου είναι καινούριο. Φτιάχτηκε την ίδια περίπου εποχή με αυτό της Αθήνας, το "Ελ. Βενιζέλος". Εκεί που ήταν το παλιό (στο οποίο είχα φτάσει το 1986;) τώρα έχει φτιαχτεί μεγάλος εκθεσιακό κέντρο και εκεί διοργανώνονται οι κύριες εκθέσεις του Μονάχου. Στη Γερμανία, κάθε πόλη που σέβεται τον εαυτό της έχει ένα εκθεσιακό κέντρο. Γνωστότερες είναι οι εκθέσεις της Φρανκφούρτης (παγκόσμιας φήμης) ή του Ανόβερου (για τα ηλεκτρονικά γκάτζετ), αυτό όμως δεν σημαίνει πως εκθέσεις δεν γίνονται και στις άλλες πόλεις. Όμως ας συνεχίσω με τα του αεροδρομίου. Το οποίο το έχω επισκεφτεί τις περισσότερες φορές για να συνοδέψω κάποιους επισκέπτες που έρχονται ή φεύγουν μιας και τόσο καιρό που είμαι εδώ, μόνο ένα αεροπορικό πηγαινέλα έκανα, πέρυσι τέτοια εποχή και το επόμενο προβλέπεται φέτος το Πάσχα.

Παιγνίδια στην Πόλη

<

—Τι περιμένουμε στην αγορά συναθροισμένοι;
Είναι οι βάρβαροι να φθάσουν σήμερα.
Λέει ο ποιητής. Εδώ δεν περιμένουν τους βάρβαρους. Ο κόσμος είναι μαζεμένος και παρακολουθεί αυτούς που είναι στο ποτάμι και κάνουν σέρφινγκ. Με ζέστη, με κρύο και με χιόνι, υπάρχουν πάντα κάποιοι σ' αυτό το σημείο που σερφάρουν στα κύματα που φτιάχνονται καθώς τρέχει το νερό σ' ένα κανάλι στους Εγγλέζικους Κήπους. Όπως τρέχει το νερό με ορμή, έχουν βάλει κάτι να χτυπάει πάνω του και να φτιάχνει κύμα τέτοιο που τύφλα νάχει η Χαβάη. Βλέπετε ο Ίζαρ (πάλι μπλέχτηκε στις ιστορίες μου) είναι άγριος ποταμός, ορμητικός αφού έχει αρκετή υψομετρική διαφορά απ' τις Άλπεις που κατεβαίνει. Ε, δεν θέλει πολύ. Εύκολα τον κάνεις πολύ πιο άγριο.

Η Αθήνα του Ίζαρ

Η εκτίμηση προς την (αρχαία) Αθήνα από την Ευρώπη του 18ου και 19ου αιώνα είναι, νομίζω, γνωστή. Έτσι, πολλές πόλεις ήθελαν να μοιάζουν, κατ' όψιν έστω, με την Αθήνα και αποκαλούνταν ως Αθήνα του τάδε. Π.χ. Αθήνα του Βορά το Εδιμβούργο ή Αθήνα του Σπρε το Βερολίνο. Παρόμοια κάποιες ήταν το Παρίσι του τάδε (π.χ. Παρίσι της Ανατολής το Βουκουρέστι). Όταν ο προσδιορισμός ήταν με γενικά γεωγραφικά κριτήρια (Βοράς, Ανατολή κλπ) μπορεί τον ίδιο χαρακτηρισμό να τον μοιράζονταν περισσότερες από δυο πόλεις. Όταν ήταν όμως συνδεδεμένος με κάποιο ιδιαίτερο τοπικό χαρακτηριστικό (π.χ. ο Σπρε, το ποτάμι που διαρρέει το Βερολίνο δεν μπορεί να υπάρχει παντού) τότε το προσωνύμιο ανήκει στη συγκεκριμένη πόλη και μόνο. Έτσι, το Μόναχο είναι η Αθήνα του Ίζαρ (στο Γκουγκλ μάλιστα, αν ψάξει κανείς για τον Ίζαρ πολλές απ' τις επιστροφές έχουν να κάνουν μ' αυτή τη φράση). Και μιας και χτες έγραφα για τον ποταμό, νομίζω πως ταιριάζει σήμερα αυτό το θέμα.

Στον Ίζαρ

Φέτος ο χειμώνας εδώ στο Μόναχο είναι πολύ πιο ήπιος απ' τον περσινό (τουλάχιστον μέχρι τώρα). Πέρυσι πρωτοχιόνισε στα μέσα Οκτώβρη ενώ φέτος τέλη Νοέμβρη. Πέρυσι από τα μέσα Δεκέμβρη μέχρι τα μέσα Φλεβάρη οι μέρες που δεν είχε ολικό παγετό (μια ορολογία των μετεωρολόγων που σημαίνει ότι η θερμοκρασία δεν ανέβηκε πάνω απ' το 0 όλο το εικοσιτετράωρο αλλά το λένε στα δελτία ειδήσεων στην Ελλάδα σαν κάτι το μαγικό) οι μέρες αυτές λοιπόν ήταν δεν ήταν καμιά 10αριά. Φέτος, μέχρι τώρα, τον αριθμό αυτό τον έχουμε ξεπεράσει κατά πολύ και μάλιστα όχι μόνο με θερμοκρασίες πάνω απ' το μηδέν αλλά και πολύ πάνω. Το πρωί που σηκώνομαι (γύρω στις 5:30 υπενθυμίζω) η θερμοκρασία είναι γύρω στους 5 βαθμούς (σήμερα στο μπαλκόνι έδειχνε 6,3!) και στη διάρκεια της μέρα ανεβαίνει μπορεί στους 10 μπορεί στους 12 ή ακόμα και στους 15. Το μόνο που δείχνει πως είναι χειμώνας είναι η βαριά συννεφιά που επικρατεί συνήθως. Και η κατάσταση αυτή είναι από τις 5 του μήνα. Όχι πως δεν θα χαλάσει πάλι. Οι προβλέψεις λένε ότι αύριο το μεσημέρι αντί ν' ανέβει θα κατέβει γύρω στους 3 και θα συνεχίσει κατεβαίνοντας ενώ θ' αρχίσει να χιονίζει, οπότε θα πέσει κι άλλο η θερμοκρασία.. Αλλά λένε επίσης πως μετά θα ανέβει πάλι.

Γυμναστήριο

Για πολλά χρόνια η γυμναστική ως ενέργεια ήταν κάτι ξένο για μένα. Ίσως γιατί στο χωριό δεν την είχαν ποτέ σε εκτίμηση αφού είχαν για γυμναστική την ενασχόλησή τους με αγροτικές δουλειές που έτσι κι αλλιώς απαιτούν αρκετή φυσική ενέργεια. Και δεν θα πήγαινε ο νους μου να ασχοληθώ μαζί της αν δεν μου το έλεγε επιτακτικά κάποιος ορθοπεδικός και αν την ίδια εποχή δεν έβλεπα πως το πρόβλημα που είχα με τη μέση χειροτέρευε απελπιστικά.

Γενέθλια

Γενέθλια σήμερα. Όχι δικά μου. Τα δικά μου περάσανε (ή αργούν ακόμα, ανάλογα πώς το δει κανείς) - είναι το Νοέμβριο. Αλλά σήμερα κλείνει ένας χρόνος που αυτό το μπλογκ είναι στη δημοσιότητα. Που άνοιξε τα φτερά του, πήρε τα κείμενα που υπήρχανε και τα ταξίδεψε στα πέρατα του κόσμου. Και δεν θα το πίστευα πόσο μακριά έφτασε αν δεν είχα βάλει εκείνο το μετρητή που δείχνει τις χώρες και που έχει μετρήσει μέχρι τώρα 46 διαφορετικές χώρες, μέχρι την Ιαπωνία και το Χονγκ Κονγκ ή τον Παναμά και τη Ρεηνιόν, περιπτώσεις χωρών που με εξέπληξαν, αν και μπορεί να είναι και τυχαίο. Τι να πω.

Νύμφενμπουργκ Παρακολουθήματα

Γύρω από το Νύμφενμπουργκ όπως έγραφα προχθές υπάρχουν πολλά παρακολουθήματα. Κτίρια (κυρίως) βοηθητικά ή για ανάπαυση. Ένα απ' τα μεγαλύτερα μέσα στο πάρκο είναι το Αμαλίενμπουργκ. Είναι ένα κτίριο που κατέφευγαν για ανάπαυση οι κουρασμένοι κυνηγοί μετά το κυνήγι. Το ότι είναι γύρω στα 500 μέτρα από το παλάτι δεν έχει ιδιαίτερη σημασία. Είναι πανέμορφο τόσο απ' έξω όσο και από μέσα. Όταν το πρωτοείδαμε μείναμε αρκετή ώρα να το χαζεύουμε απ' έξω πρώτα. Από κάθε πλευρά που το κοιτάζαμε κάτι το ιδιαίτερο ανακαλύπταμε.

Νύμφενμπουργκ Χειμωνιάτικο

Το Νύμφενμπουργκ είναι υπέροχο και το χειμώνα. Μια άποψή του από μακριά με το μπροστινό κανάλι παγωμένο και με κόσμο να χρησιμοποιεί αυτόν τον πάγο δημιουργικά.

Νύμφενμπουργκ Πάρκο

Το πάρκο περιβάλει το παλάτι από τρεις πλευρές. Είναι στολισμένο με διάφορα κτίρια, με κήπους, με το κανάλι να το διασχίζει απ' τη δύση προς την ανατολή και στο οποίο βρίσκουν καταφύγιο πολλά υδρόβια πουλιά: πάπιες, χήνες, γλάροι και εντυπωσιακότατοι κύκνοι. Γενικά υπάρχουν πολλοί κύκνοι στην περιοχή. Εδώ έχω καταλάβει και το γιατί υπάρχουν τόσα παραμύθια με θέμα τους κύκνους που όταν τα άκουγα κάποτε κι έχοντας δει κύκνους μόνο σε ζωγραφιές δεν μπορούσα να αντιληφθώ γιατί τόσος λόγος γι' αυτά τα πουλιά..

Νύμφενμπουργκ

Πανοραμική φωτογραφία του Νύμφενμπουργκ από ψηλά, από σχετικό πληροφοριακό βιβλίο.

Κι ενώ η Ντίνα (και άλλοι ίσως) περιμένουν Βιέννη, ο τίτλος (και το κείμενο) μιλάει για Νύμφενμπουργκ. Η Βιέννη θα περιμένει, γιατί θέλει το χρόνο της για να ετοιμαστεί. Γιατί είναι μια δύσκολη δουλειά το να ξεχωρίσω φωτογραφίες για ένα μέρος, πόσο μάλλον για τη Βιέννη. Που είναι πολλές, και πρέπει να ταξινομηθούν και να χωριστούν και να οργανωθούν. Εξάλλου, το Νύμφενμπουργκ το έχω επισκεφτεί πολλάκις, τον προηγούμενα μήνα μάλιστα πήγα εκεί δις. Έχει κι αυτό το πρόβλημα του πλούσιου υλικού. Δικαιούται λοιπόν να πάρει κι αυτό τη σειρά του.

Αστικές Συγκοινωνίες Βιέννης

"Το καλύτερο είναι εχθρός του καλού" λέει μια παροιμία. Μέχρι πριν λίγες μέρες έγραφα ότι οι αστικές συγκοινωνίες στη Γερμανία είναι πολύ καλές (καλύτερες απ' την Ελλάδα). Όταν βρέθηκα πριν στο Άμστερνταμ και στις Βρυξέλλες παρόμοια πράγματα είδα, έχω στο νου μου να γράψω και γι' αυτά αλλά όλο κάτι γίνεται και δεν παίρνουν σειρά. Που θα πάει, θα γίνει κι αυτό. Όμως, τις προηγούμενες μέρες βρέθηκα στη Βιέννη. Κι εκεί κυκλοφόρησα με τα μέσα (τώρα που το έχω συνηθίσει πού να τ' αλλάξω) αλλά μου φάνηκε τόσο μεγάλη η διαφορά απ' τα εδώ που είπα να γράψω άμεσα.

Καινούρια Χρονιά

Είπα να γράψω μερικές σκέψεις για την αλλαγή του χρόνου, αλλά πριν απ' αυτό θα περιγράψω λίγο ακόμα για το πώς γιορτάζουν την αλλαγή αυτή. Γιατί η συνήθης άποψη είναι ότι οι Γερμανοί δεν είναι πολύ ένθερμοι οπαδοί των γιορτών. Η διαπίστωσή μου αντίθετα λέει ότι γιορτάζουν με κάθε ευκαιρία. Έχω ξαναγράψει ότι παραμονή Χριστουγέννων και Πρωτοχρονιάς τα καταστήματα κλείνουν νωρίς (από τις 2 το μεσημέρι) ενώ και οι συγκοινωνίες δουλεύουν με ρυθμούς Σαββάτου ενώ ανήμερα με ρυθμούς Κυριακής. Η έκπληξή μου ήταν σήμερα το πρωί που είδα (εκ των υστέρων) ότι οι συγκοινωνίες δεν σταμάτησαν όλη τη νύχτα. Το μετρό είχε δρομολόγια κάθε 20 λεπτά!

Καλή Χρονιά

Καλή χρονιά σε όλους. Να γίνουν πραγματικότητα τα όνειρα του καθενός. Να απολαμβάνει τα θέλω του. Με υγεία και χαρά. Με δύναμη για να ανταπεξέρχεται στα δύσκολα.